Vorige week zondag bedoorsloot ik tot een bizar sociaal experiment. Ik zou mij eens losweken van mijn zwaarmoedige dagdromerijen over beginnende burgeroorlogen, akelige eindtijdperikelen en ander onheil. Nee, ik zou het noodlot hevig gaan tarten een uurtje heerlijk te gaan vertoeven op Een Terras. Onder het genot van een koele dronk zou ik mij ervan overtuigen dat het allemaal best wel meeviel met al die wereldbranden, en er uiteindelijk achter komen dat mensen het best goed met elkaar kunnen vinden, soms.
In mijn studententijd was er dan altijd eerst de strenge penningmeesterblik in de helaas wat minder goed gevulde portefeuille, maar inmiddels heb ik het studentenleven in elk geval op het financiële vlak aardig achter mij gelaten. Dus met de zekerheid van een vast contract per 1 augustus in het vooruitzicht, plus nog wat bankpapier van een zeer geslaagde theaterschnabbel in mijn broekzak, besloot ik mijn angsten en zorgen rondom de Mammon verre van mij te werpen en mezelf eens op een heuse horeca experience te trakteren.
Want het terras, daar schijnt het allemaal te gebeuren in het leven. Daar ontmoet je leuke, interessante mensen, waar je tot diep in de nacht diepzinnige gesprekken mee voert, of misschien vind je er wel de inspiratie voor weer een hilarische theatertekst. Dus waar wachtte ik nog op? Snel zocht ik een mooie plek uit en bestelde een hele ice-tea (de Fristi was op). Verbaasd keek ik om me heen waarom er verder niemand in de zon zat. Een uur later begreep ik het al een stuk beter.
Prijs de Heer voor de aftersun
In mijn studententijd was er dan altijd eerst de strenge penningmeesterblik in de helaas wat minder goed gevulde portefeuille, maar inmiddels heb ik het studentenleven in elk geval op het financiële vlak aardig achter mij gelaten. Dus met de zekerheid van een vast contract per 1 augustus in het vooruitzicht, plus nog wat bankpapier van een zeer geslaagde theaterschnabbel in mijn broekzak, besloot ik mijn angsten en zorgen rondom de Mammon verre van mij te werpen en mezelf eens op een heuse horeca experience te trakteren.
Want het terras, daar schijnt het allemaal te gebeuren in het leven. Daar ontmoet je leuke, interessante mensen, waar je tot diep in de nacht diepzinnige gesprekken mee voert, of misschien vind je er wel de inspiratie voor weer een hilarische theatertekst. Dus waar wachtte ik nog op? Snel zocht ik een mooie plek uit en bestelde een hele ice-tea (de Fristi was op). Verbaasd keek ik om me heen waarom er verder niemand in de zon zat. Een uur later begreep ik het al een stuk beter.
Prijs de Heer voor de aftersun
Log in om te reageren.
