Een mens schijnt ongeveer 10.000 geuren te kunnen onderscheiden. Er zijn zelfs mensen die van ruiken een beroep maken. Maar er zijn ook mensen die helemaal niet (meer) kunnen ruiken. Dit kan gevaarlijk zijn als er bijvoorbeeld een giftige stof vrijkomt die niet wordt opgemerkt. Hiernaast is het nog eens heel erg onhandig. Hoe weet je nu of je zweetvoeten hebt, dat shirt niet fris meer ruikt of dat er iets te weinig deo onder je oksels zit?!
Maar het aller-vervelendste lijkt mij dat je nooit meer die gevoelens en herinneringen hebt die sommige geuren bij je oproepen:
De geur van warme stroopwafels. Het gevoel van stroop op je kin, met oma naar de markt, een zakje stroopwafelkruimels met extra veel stroop voor bij de thee. De geur van geborgenheid en zorgeloosheid.
Een bezoek aan een oude, muffig ruikende kelder in een museum. De geur roept onmiddellijk het beeld op van de kelder van het oude huis. Een geur die muffig is, spannend en vol spinnenraggen.
Een regenbui na een eerste zonnige dag in het voorjaar zorgt ervoor dat de stoeptegels een specifieke geur afgeven. Op zich geen lekkere geur, maar een geur met een belofte: Zomer! De geur van zon op je huid, bloeiende bloemen en blote voeten.
De geur van brandend hout roept het gevoel op van warmte. De mogelijkheid om eten te bereiden. Een vuur op het strand. Een vakantie ver weg. Vonken in de openhaard…
De zeelucht. De geur van vrijheid, vakantie, blote voeten en veel wind. Een vrijpartijtje in de duinen, een winterse wandeling, snorkels, walvissen en een boterham vol zand.
Bloemen. De geur van voorjaar, van een rozentuin een feestelijk boeket…
Voordeel is wel dat je ook de smerige luchtjes niet ruikt. In de zomer met de metro is geen probleem; een natte hond is net zo leuk als een droge; iemand met zweetvoeten net zo lief als eentje zonder en je kunt als man zijnde die onderbroek best nog een keertje aan… Voor dat soort mannen zijn vrouwen met een reukstoornis wellicht een pre.
Maar let wel op! Er is ook een reukstoornis waarbij alles vies ruikt. Ook de aller-schoonste onderbroek…
Maar het aller-vervelendste lijkt mij dat je nooit meer die gevoelens en herinneringen hebt die sommige geuren bij je oproepen:
De geur van warme stroopwafels. Het gevoel van stroop op je kin, met oma naar de markt, een zakje stroopwafelkruimels met extra veel stroop voor bij de thee. De geur van geborgenheid en zorgeloosheid.
Een bezoek aan een oude, muffig ruikende kelder in een museum. De geur roept onmiddellijk het beeld op van de kelder van het oude huis. Een geur die muffig is, spannend en vol spinnenraggen.
Een regenbui na een eerste zonnige dag in het voorjaar zorgt ervoor dat de stoeptegels een specifieke geur afgeven. Op zich geen lekkere geur, maar een geur met een belofte: Zomer! De geur van zon op je huid, bloeiende bloemen en blote voeten.
De geur van brandend hout roept het gevoel op van warmte. De mogelijkheid om eten te bereiden. Een vuur op het strand. Een vakantie ver weg. Vonken in de openhaard…
De zeelucht. De geur van vrijheid, vakantie, blote voeten en veel wind. Een vrijpartijtje in de duinen, een winterse wandeling, snorkels, walvissen en een boterham vol zand.
Bloemen. De geur van voorjaar, van een rozentuin een feestelijk boeket…
Voordeel is wel dat je ook de smerige luchtjes niet ruikt. In de zomer met de metro is geen probleem; een natte hond is net zo leuk als een droge; iemand met zweetvoeten net zo lief als eentje zonder en je kunt als man zijnde die onderbroek best nog een keertje aan… Voor dat soort mannen zijn vrouwen met een reukstoornis wellicht een pre.
Maar let wel op! Er is ook een reukstoornis waarbij alles vies ruikt. Ook de aller-schoonste onderbroek…
Log in om te reageren.
