Mannen en vrouwen hebben ieder hun eigen geheimen. En dan heb ik het niet over het stiekem in zijn portemonnee bewaarde briefje met een telefoonnummer als trofee van een avondje stappen met zijn vrienden. Of dat het bedrag wat zij noemt, als hij vraagt wat haar nieuwe schoenen hebben gekost, eigenlijk de prijs van slechts één schoen is.
Nee, ik bedoel de dingen die alle mannen wél en alle vrouwen niet weten. En andersom. Want die zijn er genoeg. Ok, er zijn natuurlijk de zogenaamde publieke geheimen. Zaken waarvan we denken dat het geheim is, maar die allang bekend zijn. Bijvoorbeeld het aantal partners dat iemand heeft gehad. Het door mannen vol trots genoemde aantal kan standaard gedeeld worden door drie, terwijl de hoeveelheid verslonden mannen die de vrouw bedeesd fluistert doorgaans vermenigvuldigd dient te worden met twee. Dat weet iedereen.
Maar er zijn ook genoeg dingen die de beide seksen al eeuwenlang angstvallig voor elkaar geheim houden. Zo weet iedere man wat buitenspel is, hoe je een knallende ruzie binnen drie minuten uitpraat en vervolgens samen een biertje drinkt en waarom een scheet laten zo ontzettend grappig is. Deze dingen zijn voor vrouwen een volstrekt raadsel. Maar die hebben natuurlijk weer andere dingen.
Zoals het geheim waar ik de afgelopen weken regelmatig van wakker heb gelegen: Want waar komen, als de terrasjes onder het eerste voorzichtige lentezonnetje opdrogen en langzaam volstromen, in vredesnaam opeens al die mooie vrouwen vandaan? Zittend op het terras heb ik nauwelijks tijd om een slok bier te nemen. Ben al minimaal tien keer spontaan verliefd geworden.
De ene na de andere mooie vrouw zweeft voorbij, als een vlinder gevangen in een zwoele lentebries en gestreeld door gouden zonnestralen. Leuke jurkjes, blote benen en armen, haar dansend in de wind. Waar komen ze vandaan? Houden deze vrouwen een winterslaap en komen ze pas te voorschijn als de zon gaat schijnen? Of zijn het echt dezelfde vrouwen die een maand geleden nog als kleurloze zombies door de regen voorbij slenterden? Ziet iedereen er in het zonlicht plots veel mooier uit? Dat lijkt me niet. Want wij mannen zijn er, voor zover ik dat kan beoordelen, niet opeens veel aantrekkelijker op geworden. Ik in ieder geval niet.
Ben ik dan echt zo oppervlakkig dat als iets meer vlees te zien is ik niet meer helder kan denken? Ligt het aan het aantal Corona’s dat ik al op heb? Uit ervaring weet ik helaas dat alcohol mijn inschattingsvermogen niet bevordert, maar zoveel voldoendes heb ik nog nooit uitgedeeld.
Het komt ook niet omdat het grootste deel van hun gezicht verborgen gaat achter enorme zonnebrillen. Want als deze nonchalant op het voorhoofd geschoven worden, onthullen ze stralende ogen zo diep als oceanen. Zit er dan misschien iets in de lucht? Een soort hooikoorts. De “hoi-kom-je-hier-vaker-koorts”.
…ik heb werkelijk geen idee! Ik ben er hartstikke blij mee, begrijp me niet verkeerd. Maar hoe doen jullie dit? Welke vrouw wil mij dat vertellen?
Dan verklap ik wat er leuk is aan het laten van een harde scheet.
Nee, ik bedoel de dingen die alle mannen wél en alle vrouwen niet weten. En andersom. Want die zijn er genoeg. Ok, er zijn natuurlijk de zogenaamde publieke geheimen. Zaken waarvan we denken dat het geheim is, maar die allang bekend zijn. Bijvoorbeeld het aantal partners dat iemand heeft gehad. Het door mannen vol trots genoemde aantal kan standaard gedeeld worden door drie, terwijl de hoeveelheid verslonden mannen die de vrouw bedeesd fluistert doorgaans vermenigvuldigd dient te worden met twee. Dat weet iedereen.
Maar er zijn ook genoeg dingen die de beide seksen al eeuwenlang angstvallig voor elkaar geheim houden. Zo weet iedere man wat buitenspel is, hoe je een knallende ruzie binnen drie minuten uitpraat en vervolgens samen een biertje drinkt en waarom een scheet laten zo ontzettend grappig is. Deze dingen zijn voor vrouwen een volstrekt raadsel. Maar die hebben natuurlijk weer andere dingen.
Zoals het geheim waar ik de afgelopen weken regelmatig van wakker heb gelegen: Want waar komen, als de terrasjes onder het eerste voorzichtige lentezonnetje opdrogen en langzaam volstromen, in vredesnaam opeens al die mooie vrouwen vandaan? Zittend op het terras heb ik nauwelijks tijd om een slok bier te nemen. Ben al minimaal tien keer spontaan verliefd geworden.
De ene na de andere mooie vrouw zweeft voorbij, als een vlinder gevangen in een zwoele lentebries en gestreeld door gouden zonnestralen. Leuke jurkjes, blote benen en armen, haar dansend in de wind. Waar komen ze vandaan? Houden deze vrouwen een winterslaap en komen ze pas te voorschijn als de zon gaat schijnen? Of zijn het echt dezelfde vrouwen die een maand geleden nog als kleurloze zombies door de regen voorbij slenterden? Ziet iedereen er in het zonlicht plots veel mooier uit? Dat lijkt me niet. Want wij mannen zijn er, voor zover ik dat kan beoordelen, niet opeens veel aantrekkelijker op geworden. Ik in ieder geval niet.
Ben ik dan echt zo oppervlakkig dat als iets meer vlees te zien is ik niet meer helder kan denken? Ligt het aan het aantal Corona’s dat ik al op heb? Uit ervaring weet ik helaas dat alcohol mijn inschattingsvermogen niet bevordert, maar zoveel voldoendes heb ik nog nooit uitgedeeld.
Het komt ook niet omdat het grootste deel van hun gezicht verborgen gaat achter enorme zonnebrillen. Want als deze nonchalant op het voorhoofd geschoven worden, onthullen ze stralende ogen zo diep als oceanen. Zit er dan misschien iets in de lucht? Een soort hooikoorts. De “hoi-kom-je-hier-vaker-koorts”.
…ik heb werkelijk geen idee! Ik ben er hartstikke blij mee, begrijp me niet verkeerd. Maar hoe doen jullie dit? Welke vrouw wil mij dat vertellen?
Dan verklap ik wat er leuk is aan het laten van een harde scheet.
Log in om te reageren.
