Met enige regelmaat vraag ik me af in hoeverre we eigenlijk invloed hebben op ons leven. Begrijp me goed, ik ben niet iemand die gelooft dat alles ons maar overkomt. Keuzen die we maken, hebben invloed op onszelf en de mensen om ons heen. Daarom is het goed dat we nadenken voor we kiezen. Het vraagt ook dat we verantwoordelijkheid nemen voor keuzen die zijn gemaakt.
Soms lijken christenen bang om keuzen te maken en verantwoordelijkheid te nemen. Vooral als er geen duidelijke ‘tekenen’ van God zijn ontvangen welke richting dient te worden gekozen. Bij mensen in mijn omgeving zie ik dan soms de nodige frustratie ontstaan. Keuzen worden uitgesteld, oren opnieuw te luisteren gelegd, verborgen zonden beleden in de hoop alsnog tekenen te ontvangen.
Ik denk dat het vaak beter is gewoon te kiezen en te gaan doen. God heeft ons een wil, keuzemogelijkheden en het vermogen gegeven verantwoordelijkheid te dragen. Misschien vindt Hij het ook prettig als we daar gebruik van maken? We kunnen Hem daarover prima op de hoogte houden, maar ik kan me voorstellen dat Onze Lieve Heer soms ook gefrustreerd raakt van alle mensen die op Zijn autorisatie zitten te wachten, terwijl ze vrij zijn om te kiezen.
Het is ‘op safe’ spelen, terwijl bijvoorbeeld in de gelijkenis van de talenten duidelijk naar voren komt dat we ook geacht worden wat risico te nemen. Risico’s mogen worden genomen, omdat ons zaken zijn toevertrouwd. In elk geval de jouw gegeven talenten. Daarnaast is God groot genoeg om bij een zijweg of misstap van onze kant, Zijn plannen niet in de war te laten sturen. Die gaan gewoon door.
Vanuit die gedachte vraag ik me soms af hoeveel invloed ik heb.
Een jaar geleden koos ik ervoor om voor het eerst sinds lang in geen enkele structurele christelijke activiteit -de maandelijkse column hier als uitzondering- te participeren. Het leverde in eerste instantie een bak vrije tijd op. Dat was voorzien en gepland. Iets later in de tijd ontstonden processen in mezelf die ik minder had voorzien. Blijkbaar was het daar tijd voor.
Een mij dierbaar iemand ging in zijn ziekte hard achteruit om na een klein half jaar te overlijden. Er was volop ruimte te zorgen en betrokken te zijn. Er was tijd en ruimte om stil te staan bij mezelf en om te delen. Gepland en soms verrassend spontaan.
Er is ruimte om te leven! Door mooie en minder mooie gebeurtenissen heen. Leven in het moment is zo gek nog niet. Leef je uit. Durf te kiezen en zie wat eruit voortkomt. Alles op Z’n tijd.
Soms lijken christenen bang om keuzen te maken en verantwoordelijkheid te nemen. Vooral als er geen duidelijke ‘tekenen’ van God zijn ontvangen welke richting dient te worden gekozen. Bij mensen in mijn omgeving zie ik dan soms de nodige frustratie ontstaan. Keuzen worden uitgesteld, oren opnieuw te luisteren gelegd, verborgen zonden beleden in de hoop alsnog tekenen te ontvangen.
Ik denk dat het vaak beter is gewoon te kiezen en te gaan doen. God heeft ons een wil, keuzemogelijkheden en het vermogen gegeven verantwoordelijkheid te dragen. Misschien vindt Hij het ook prettig als we daar gebruik van maken? We kunnen Hem daarover prima op de hoogte houden, maar ik kan me voorstellen dat Onze Lieve Heer soms ook gefrustreerd raakt van alle mensen die op Zijn autorisatie zitten te wachten, terwijl ze vrij zijn om te kiezen.
Het is ‘op safe’ spelen, terwijl bijvoorbeeld in de gelijkenis van de talenten duidelijk naar voren komt dat we ook geacht worden wat risico te nemen. Risico’s mogen worden genomen, omdat ons zaken zijn toevertrouwd. In elk geval de jouw gegeven talenten. Daarnaast is God groot genoeg om bij een zijweg of misstap van onze kant, Zijn plannen niet in de war te laten sturen. Die gaan gewoon door.
Vanuit die gedachte vraag ik me soms af hoeveel invloed ik heb.
Een jaar geleden koos ik ervoor om voor het eerst sinds lang in geen enkele structurele christelijke activiteit -de maandelijkse column hier als uitzondering- te participeren. Het leverde in eerste instantie een bak vrije tijd op. Dat was voorzien en gepland. Iets later in de tijd ontstonden processen in mezelf die ik minder had voorzien. Blijkbaar was het daar tijd voor.
Een mij dierbaar iemand ging in zijn ziekte hard achteruit om na een klein half jaar te overlijden. Er was volop ruimte te zorgen en betrokken te zijn. Er was tijd en ruimte om stil te staan bij mezelf en om te delen. Gepland en soms verrassend spontaan.
Er is ruimte om te leven! Door mooie en minder mooie gebeurtenissen heen. Leven in het moment is zo gek nog niet. Leef je uit. Durf te kiezen en zie wat eruit voortkomt. Alles op Z’n tijd.
Log in om te reageren.
