Natuurlijk had ik naar een goddeloos zonnig disco-oord moeten gaan. Zo eentje waar je met alleen maar Nederlanders van zonsondergang tot zonsopgang feest.
Maar omdat ik van culturele vakanties met veel natuur houd, sta ik met een piepklein tentje op een duin in Bretagne. Hoewel dit Frankrijk is, is het weer Engels. Het is koud en mistig, het regent en het waait hard. Het waait zelfs zo hard dat m’n cornflakes uit m’n bord waaien.
Iedere dag verandert m’n tent steeds meer in een mini-duin. Iedere ochtend graaf ik mezelf uit m’n tent om er ’s avonds als een konijn weer in te kruipen. Als ik op m’n lege matje lig, droom ik van m’n zachte bed en m’n warme slaapkamer thuis. Dit moet het ultieme bewijs tegen de evolutie-theorie zijn: het gaat helemaal niet goed met me in dit eerdere stadium van de evolutie.
Ik probeer positief te denken, vooral als ik vakantiekaartjes stuur. De zee is mooi. Je kunt lange wandelingen langs het strand maken. De rotsen lijken op slapende zeemonsters. Er zijn schitterende oude stadjes, vol mooie kerken en indrukwekkende kastelen, waar je zo een mooie middeleeuwse film op zou kunnen nemen. Terwijl ik dat op een kaartje naar m’n beste vriendin schrijf, vliegt er een vlucht zwaluwen voorbij. Ze scheren over het groene, heuvelachtige landschap, helemaal vrij, alsof ze altijd vakantie hebben. Op een vreemde manier maakt dat me gelukkig.
Tijd om af te wassen bij de wc’s. Ik loop het duin af in de richting van het eenvoudige houten gebouwtje. Hee, wat hangt daar nou voor briefje op de wc?
“Vanwege bezuinigingen worden de wc’s vanaf vandaag niet meer van toiletpapier voorzien. Bij voorbaat dank voor uw begrip.”
Welk begrip
Kamperen: je zou er geld toe voor moeten krijgen!
Maar omdat ik van culturele vakanties met veel natuur houd, sta ik met een piepklein tentje op een duin in Bretagne. Hoewel dit Frankrijk is, is het weer Engels. Het is koud en mistig, het regent en het waait hard. Het waait zelfs zo hard dat m’n cornflakes uit m’n bord waaien.
Iedere dag verandert m’n tent steeds meer in een mini-duin. Iedere ochtend graaf ik mezelf uit m’n tent om er ’s avonds als een konijn weer in te kruipen. Als ik op m’n lege matje lig, droom ik van m’n zachte bed en m’n warme slaapkamer thuis. Dit moet het ultieme bewijs tegen de evolutie-theorie zijn: het gaat helemaal niet goed met me in dit eerdere stadium van de evolutie.
Ik probeer positief te denken, vooral als ik vakantiekaartjes stuur. De zee is mooi. Je kunt lange wandelingen langs het strand maken. De rotsen lijken op slapende zeemonsters. Er zijn schitterende oude stadjes, vol mooie kerken en indrukwekkende kastelen, waar je zo een mooie middeleeuwse film op zou kunnen nemen. Terwijl ik dat op een kaartje naar m’n beste vriendin schrijf, vliegt er een vlucht zwaluwen voorbij. Ze scheren over het groene, heuvelachtige landschap, helemaal vrij, alsof ze altijd vakantie hebben. Op een vreemde manier maakt dat me gelukkig.
Tijd om af te wassen bij de wc’s. Ik loop het duin af in de richting van het eenvoudige houten gebouwtje. Hee, wat hangt daar nou voor briefje op de wc?
“Vanwege bezuinigingen worden de wc’s vanaf vandaag niet meer van toiletpapier voorzien. Bij voorbaat dank voor uw begrip.”
Welk begrip
Kamperen: je zou er geld toe voor moeten krijgen!
Log in om te reageren.
