De afgelopen jaren ben ik bij veel projecten betrokken geweest. In veel gevallen was ik verantwoordelijk voor de communicatie, projectontwikkeling en organisatie van events. Ik vind het heerlijk om mensen bij elkaar te brengen en hen te motiveren om hun kwaliteiten en kracht in te zetten voor een goed doel. Niet alleen zodat een project een succes wordt, maar ook zodat anderen zich verder kunnen ontwikkelen en ontplooien. Wat ik ook doe, ik wil (het welzijn van) de ander voor ogen houden.
In samenwerking met mensen, worden we geconfronteerd met onszelf. Met onze kracht, maar ook met eigenschappen die voor anderen minder prettig zijn. Zo kan ik erg precies zijn in communicatie, afspraken en vormgeving, maar vind ik het bijvoorbeeld ook lastig om met dominante mensen om te gaan of om met mensen te werken die geen gezag van anderen dulden. Dit laatste vind ik de grootste uitdaging in mijn werk. Vooral omdat ik van nature het liefst achter de schermen wc’s schoonmaak, zonder dat iemand weet wie het gedaan heeft. Ik streef er niet naar om zichtbaar te zijn en ambieer geen leiderschapspositie. Toch heb ik die functie en als ik dan in aanraking kom met zogenaamde ‘haantjes’ en ‘hennetjes’, ben ik geneigd een stapje terug te doen en mezelf weg te cijferen. Ik leer hier nog steeds veel in en wat mij het meeste helpt in situaties waarin ik een ander toelaat om over me heen te wandelen (of denderen), is om mezelf de vraag te stellen: “Waarom deins ik terug voor de ander? Wat veroorzaakt mijn reactie?” Het antwoord ligt altijd in mijzelf, in eerdere ervaringen die ik heb opgedaan in het leven of in bijvoorbeeld een stukje van mijn opvoeding.
Nu ik een volwassen vrouw ben, is het aan mij om dat wat geweest is te scheiden van het nu. Om ervaringen niet op te laten stapelen, maar ze juist een voor een ‘uit te pakken’. Op die manier houd ik rust en balans in mijn leven en kan ik steeds beter blijven staan in situaties die me van binnen wankel (willen) maken. Tegelijk zal ik altijd eerlijk blijven over dat andere mensen ook nog dingen moeten leren en dat het eerdere voorbeeld van geen gezag accepteren ook iets is waar de ander aan zou kunnen werken. Toch kan ik uiteindelijk alleen maar verantwoordelijkheid nemen voor mezelf en voor hoe ik omga met anderen. En zo wil ik in het leven staan, of dat nu in de privé-sferen is of op mijn werk.
Van wat voor situaties of van welke type mensen deins jij terug? Weet je ook waarom en hoe je kunt leren om te blijven staan?
In samenwerking met mensen, worden we geconfronteerd met onszelf. Met onze kracht, maar ook met eigenschappen die voor anderen minder prettig zijn. Zo kan ik erg precies zijn in communicatie, afspraken en vormgeving, maar vind ik het bijvoorbeeld ook lastig om met dominante mensen om te gaan of om met mensen te werken die geen gezag van anderen dulden. Dit laatste vind ik de grootste uitdaging in mijn werk. Vooral omdat ik van nature het liefst achter de schermen wc’s schoonmaak, zonder dat iemand weet wie het gedaan heeft. Ik streef er niet naar om zichtbaar te zijn en ambieer geen leiderschapspositie. Toch heb ik die functie en als ik dan in aanraking kom met zogenaamde ‘haantjes’ en ‘hennetjes’, ben ik geneigd een stapje terug te doen en mezelf weg te cijferen. Ik leer hier nog steeds veel in en wat mij het meeste helpt in situaties waarin ik een ander toelaat om over me heen te wandelen (of denderen), is om mezelf de vraag te stellen: “Waarom deins ik terug voor de ander? Wat veroorzaakt mijn reactie?” Het antwoord ligt altijd in mijzelf, in eerdere ervaringen die ik heb opgedaan in het leven of in bijvoorbeeld een stukje van mijn opvoeding.
Nu ik een volwassen vrouw ben, is het aan mij om dat wat geweest is te scheiden van het nu. Om ervaringen niet op te laten stapelen, maar ze juist een voor een ‘uit te pakken’. Op die manier houd ik rust en balans in mijn leven en kan ik steeds beter blijven staan in situaties die me van binnen wankel (willen) maken. Tegelijk zal ik altijd eerlijk blijven over dat andere mensen ook nog dingen moeten leren en dat het eerdere voorbeeld van geen gezag accepteren ook iets is waar de ander aan zou kunnen werken. Toch kan ik uiteindelijk alleen maar verantwoordelijkheid nemen voor mezelf en voor hoe ik omga met anderen. En zo wil ik in het leven staan, of dat nu in de privé-sferen is of op mijn werk.
Van wat voor situaties of van welke type mensen deins jij terug? Weet je ook waarom en hoe je kunt leren om te blijven staan?
Log in om te reageren.
