Vele wegen leiden naar Rome. Er zijn verschillende manieren om verliefd te worden. Afgelopen tijd hebben drie mensen die dichtbij me staan bijna tegelijkertijd een relatie gekregen. Twee goede vriendinnen en mijn zusje. Allemaal met een andere aanloop.
Goede vriendin één had al bijna een jaar contact met een jongen. Niks officieels. Hij vond haar heel leuk. Zij hem wat minder. ‘Ja, weet je’, vertelde ze als hem weer eens had gezien of gesproken, ‘op papier is het gewoon de perfecte jongen. Maar hij heeft geen humor. En ik heb geen speciaal gevoel bij hem.’ Verschillende keren had ze hem gezegd dat het niks ging worden. Maar toen is ze tóch verliefd geworden. Ze vind hem nog altijd steeds leuker worden.
Goede vriendin twee had na een aantal niet-perfect-lopende digitale dates besloten dat een relatie voor haar niet zo nodig hoefde. Tot opeens een vriendschap met een oud klasgenoot een romantisch randje kreeg. Tot haar eigen verbazing. ‘Als ik met hem op date was geweest, had ik er echt geen potentie in gezien. Zelfs niet na drie dates’, vertelde ze toen het officieel was. ‘Ik had het nooit verwacht dat we een stelletje zouden worden.’ Ze is inmiddels getrouwd.
Bij mijn zusje was het liefde op het eerste gezicht. Ze heeft pas haar trouwjurk uitgezocht.
Soms denk ik na over wat mijn mogelijk toekomstige verhaal zal zijn. Vriendin één zegt dat ik het vooral een kans moet geven. Ik denk aan dat ene contact waar ik destijds geen potentie in zag. Had ik het misschien toch een kans moeten geven? Maar als ik terugdenk aan de liefdesverklaring die ik kreeg op de derde date, krijg ik weer een beklemmend gevoel.
Vriendin twee zegt dat het uit onverwachte hoek kan komen. Ik zit even te denken. Met wie zie ik een relatie totaal niet voor me? Ik neem een bepaald persoon in gedachten. Maar zelfs als ik er een heel creatieve gedachtegang op loslaat, zie ik het nog steeds niet voor me. Zelfs niet een heel klein beetje. Nee, dat wordt het niet.
Ja, en dan blijft er nog maar één optie over. Het wordt liefde op het eerste gezicht.
Goede vriendin één had al bijna een jaar contact met een jongen. Niks officieels. Hij vond haar heel leuk. Zij hem wat minder. ‘Ja, weet je’, vertelde ze als hem weer eens had gezien of gesproken, ‘op papier is het gewoon de perfecte jongen. Maar hij heeft geen humor. En ik heb geen speciaal gevoel bij hem.’ Verschillende keren had ze hem gezegd dat het niks ging worden. Maar toen is ze tóch verliefd geworden. Ze vind hem nog altijd steeds leuker worden.
Goede vriendin twee had na een aantal niet-perfect-lopende digitale dates besloten dat een relatie voor haar niet zo nodig hoefde. Tot opeens een vriendschap met een oud klasgenoot een romantisch randje kreeg. Tot haar eigen verbazing. ‘Als ik met hem op date was geweest, had ik er echt geen potentie in gezien. Zelfs niet na drie dates’, vertelde ze toen het officieel was. ‘Ik had het nooit verwacht dat we een stelletje zouden worden.’ Ze is inmiddels getrouwd.
Bij mijn zusje was het liefde op het eerste gezicht. Ze heeft pas haar trouwjurk uitgezocht.
Soms denk ik na over wat mijn mogelijk toekomstige verhaal zal zijn. Vriendin één zegt dat ik het vooral een kans moet geven. Ik denk aan dat ene contact waar ik destijds geen potentie in zag. Had ik het misschien toch een kans moeten geven? Maar als ik terugdenk aan de liefdesverklaring die ik kreeg op de derde date, krijg ik weer een beklemmend gevoel.
Vriendin twee zegt dat het uit onverwachte hoek kan komen. Ik zit even te denken. Met wie zie ik een relatie totaal niet voor me? Ik neem een bepaald persoon in gedachten. Maar zelfs als ik er een heel creatieve gedachtegang op loslaat, zie ik het nog steeds niet voor me. Zelfs niet een heel klein beetje. Nee, dat wordt het niet.
Ja, en dan blijft er nog maar één optie over. Het wordt liefde op het eerste gezicht.
Log in om te reageren.
