Word je wel eens wakker met een katergevoel? Niet omdat je te veel gedronken hebt, maar omdat de moker van tegenslag langs is geweest?! Tegenslagen laten ons nooit achter zoals we waren. We worden er beter van of bitter, zoeter of zuurder, zachter of harder.
Je kunt in een geestelijke droogte terecht komen. Het lijkt of God er niet is, niet spreekt, niet leeft. Alles en iedereen heeft je in de steek gelaten. Wat je opwond, raakt je niet meer. Je wordt al moe van de gedachte: ik moet bidden, bijbel lezen, naar de kerk gaan, dienstbaar zijn…
Ik zal je eerlijk zeggen dat ik als predikant weleens gillend weg wilde rennen van alles en iedereen. Maar dat kun je natuurlijk niet zeggen. Dat kun je niet maken, want dan ben je geen voorbeeld meer en niet geestelijk genoeg. Dan kijken mensen niet meer tegen je op, want zeker van jou mag toch wel verwacht worden dat je op elk moment, in elke situatie, je geestelijke spierballen laat zien!
Zestien maanden lang voelde David zich van God afgesloten. Hij had ongekend succes gehad, maar ook ongekende tegenslagen. David komt in een situatie terecht waarin hij geen familie meer heeft om thuis te komen, afgewezen is door een koning, beroofd door de vijand en geen land heeft om voor te strijden. Kan het erger? Ja, zijn eigen mannen staan op het punt om hem te stenigen. Hoe ging David hier mee om?
Hoe ga jij daar mee om? Als je hoop met de laatste trein is vertrokken en je vreugde de grond is in geboord. Als je eigen broers en zussen in de kerk of mensen op je werk, je willen stenigen met afwijzing en kritiek. Als je schoon genoeg hebt van proberen, van vergeven, van hard werken en hardvochtige mensen… Hoe ga je met je donkere dagen om? David kreeg het zwaar te verduren, want zijn mannen waren zo verbitterd over het verlies van hun kinderen dat ze hem dreigden te stenigen. (1 Sam. 30:6) NBV
Na zestien maanden in Gat, na de afwijzing door de Filistijnen, de muiterij van zijn mannen en de ontvoering van alle vrouwen en kinderen, wist hij weer wat hem te doen stond. Hij vermande zichzelf en sterkte zich in zijn God. Ondertussen is de vraag die hier voor mij nu uitspringt deze: Waar was God gebleven, anderhalf jaar lang? Waarom liet God David, Zijn geliefde, zo aanmodderen? Waar was die hulp van God, waar David zo mooi over kon zingen en schrijven? Weet u dat in deze zestien maanden David geen enkel lied schreef, zelfs amper bad? Geen inspiratie, geen motivatie, geen passie.
Ik geloof dat God ondertussen bezig was met karakter ontwikkeling. Geestelijke spierballen ontwikkel je niet vanzelf. Karakter wordt gevormd door beproeving. Karakter wordt gedefinieerd als: nobele inborst, pregnante sterke zedelijke persoonlijkheid. Een man of vrouw van karakter is iemand waar je op kunt bouwen, een rechtschapen persoon. Iemand waar je op aan kunt als er strijd is of als je in een crisis belandt. Zonder karakter kun je geen gemeenschap opbouwen.
Karakter is de ruggengraat van elke kerk, organisatie of onderneming. Karakter laat zien dat je eerlijk, trouw en betrouwbaar bent. Zonder mensen met karakter bouw je moeilijk iets op. Karakter ontwikkelt zich vaak in tegenstand, in weerstand, in beproevingen. Op momenten dat we uitgedaagd worden, dat er meer wordt gevraagd dan het gewone. Dat we die tweede mijl gaan, dat extra offer brengen, uit onze comfort zone durven te stappen in gehoorzaamheid aan God en zijn woord.
Paulus omschrijft het proces van karaktervorming als volgt: Dankzij Jezus hebben we door het geloof toegang gekregen tot Gods genade, die ons fundament is… we prijzen ons zelfs gelukkig onder alle ellende, omdat we weten dat ellende tot volharding leidt, volharding tot betrouwbaarheid, en betrouwbaarheid tot hoop. Deze hoop zal niet worden beschaamd, omdat Gods liefde in ons hart is uitgegoten door de heilige Geest, die ons gegeven is. (Rom. 5:1-5) NBV
We kunnen ervoor kiezen om weg te blijven, weg te vluchten, weg te rennen van onze roeping, taak of verantwoordelijkheid. Maar we kunnen er ook voor kiezen om door de ellende heen, steun te zoeken bij de Heer en vanuit zijn genade de draad weer op pakken, de moed bij elkaar te rapen en de achtervolging in te zetten. En David raadpleegde de Heer: moet ik deze bende achtervolgen? Ja, antwoordde de Heer… je zult ze zeker inhalen en de gevangenen bevrijden. (1 Sam. 30:
NBV
Terug roven wat van je gestolen is. De buit die je toekomt heroveren. De overwinning die God heeft belooft opeisen, omdat je een zoon en dochter bent van bestemming, een kind van de Allerhoogste God!
Je kunt in een geestelijke droogte terecht komen. Het lijkt of God er niet is, niet spreekt, niet leeft. Alles en iedereen heeft je in de steek gelaten. Wat je opwond, raakt je niet meer. Je wordt al moe van de gedachte: ik moet bidden, bijbel lezen, naar de kerk gaan, dienstbaar zijn…
Ik zal je eerlijk zeggen dat ik als predikant weleens gillend weg wilde rennen van alles en iedereen. Maar dat kun je natuurlijk niet zeggen. Dat kun je niet maken, want dan ben je geen voorbeeld meer en niet geestelijk genoeg. Dan kijken mensen niet meer tegen je op, want zeker van jou mag toch wel verwacht worden dat je op elk moment, in elke situatie, je geestelijke spierballen laat zien!
Zestien maanden lang voelde David zich van God afgesloten. Hij had ongekend succes gehad, maar ook ongekende tegenslagen. David komt in een situatie terecht waarin hij geen familie meer heeft om thuis te komen, afgewezen is door een koning, beroofd door de vijand en geen land heeft om voor te strijden. Kan het erger? Ja, zijn eigen mannen staan op het punt om hem te stenigen. Hoe ging David hier mee om?
Hoe ga jij daar mee om? Als je hoop met de laatste trein is vertrokken en je vreugde de grond is in geboord. Als je eigen broers en zussen in de kerk of mensen op je werk, je willen stenigen met afwijzing en kritiek. Als je schoon genoeg hebt van proberen, van vergeven, van hard werken en hardvochtige mensen… Hoe ga je met je donkere dagen om? David kreeg het zwaar te verduren, want zijn mannen waren zo verbitterd over het verlies van hun kinderen dat ze hem dreigden te stenigen. (1 Sam. 30:6) NBV
Na zestien maanden in Gat, na de afwijzing door de Filistijnen, de muiterij van zijn mannen en de ontvoering van alle vrouwen en kinderen, wist hij weer wat hem te doen stond. Hij vermande zichzelf en sterkte zich in zijn God. Ondertussen is de vraag die hier voor mij nu uitspringt deze: Waar was God gebleven, anderhalf jaar lang? Waarom liet God David, Zijn geliefde, zo aanmodderen? Waar was die hulp van God, waar David zo mooi over kon zingen en schrijven? Weet u dat in deze zestien maanden David geen enkel lied schreef, zelfs amper bad? Geen inspiratie, geen motivatie, geen passie.
Ik geloof dat God ondertussen bezig was met karakter ontwikkeling. Geestelijke spierballen ontwikkel je niet vanzelf. Karakter wordt gevormd door beproeving. Karakter wordt gedefinieerd als: nobele inborst, pregnante sterke zedelijke persoonlijkheid. Een man of vrouw van karakter is iemand waar je op kunt bouwen, een rechtschapen persoon. Iemand waar je op aan kunt als er strijd is of als je in een crisis belandt. Zonder karakter kun je geen gemeenschap opbouwen.
Karakter is de ruggengraat van elke kerk, organisatie of onderneming. Karakter laat zien dat je eerlijk, trouw en betrouwbaar bent. Zonder mensen met karakter bouw je moeilijk iets op. Karakter ontwikkelt zich vaak in tegenstand, in weerstand, in beproevingen. Op momenten dat we uitgedaagd worden, dat er meer wordt gevraagd dan het gewone. Dat we die tweede mijl gaan, dat extra offer brengen, uit onze comfort zone durven te stappen in gehoorzaamheid aan God en zijn woord.
Paulus omschrijft het proces van karaktervorming als volgt: Dankzij Jezus hebben we door het geloof toegang gekregen tot Gods genade, die ons fundament is… we prijzen ons zelfs gelukkig onder alle ellende, omdat we weten dat ellende tot volharding leidt, volharding tot betrouwbaarheid, en betrouwbaarheid tot hoop. Deze hoop zal niet worden beschaamd, omdat Gods liefde in ons hart is uitgegoten door de heilige Geest, die ons gegeven is. (Rom. 5:1-5) NBV
We kunnen ervoor kiezen om weg te blijven, weg te vluchten, weg te rennen van onze roeping, taak of verantwoordelijkheid. Maar we kunnen er ook voor kiezen om door de ellende heen, steun te zoeken bij de Heer en vanuit zijn genade de draad weer op pakken, de moed bij elkaar te rapen en de achtervolging in te zetten. En David raadpleegde de Heer: moet ik deze bende achtervolgen? Ja, antwoordde de Heer… je zult ze zeker inhalen en de gevangenen bevrijden. (1 Sam. 30:
NBVTerug roven wat van je gestolen is. De buit die je toekomt heroveren. De overwinning die God heeft belooft opeisen, omdat je een zoon en dochter bent van bestemming, een kind van de Allerhoogste God!
Log in om te reageren.
