Kijk uit! De feestdagen komen eraan! Zelfs voor de grootste “happy single” zijn er tijdens deze dagen minder leuke momenten. Oud en nieuw bijvoorbeeld. Terwijl iedereen om klokslag twaalf uur zijn geliefde diep in de ogen kijkt en men elkaar met veel gekus en geknuffel het allerbeste voor het nieuwe jaar toewenst, sta ik daar eenzaam en alleen. Kijk mijn bierflesje nog maar eens diep in zijn oog en zet hem hartstochtelijk aan mijn mond. Gelukkig Nieuwjaar!
Maar ik ben natuurlijk niet ingehuurd om jullie tijdens de mooiste dagen van het jaar een depressie aan te praten. Want het vrijgezellenbestaan heeft ook voordelen. Zo blijft een verplicht bezoek aan je schoonouders inclusief vervelend en oersaai kerstdiner je bespaard.
Verder is uit onderzoek gebleken dat maar liefst 80% van de stellen die samen een kerstboom opzet hier ruzie over krijgt. Allereerst moet de boom gekocht, naar huis vervoerd en daarna in zo’n onmogelijke standaard gezet worden. En hiervoor is de hulp van mannen vereist. Nu zou dit geen probleem zijn als wij hiervoor met onze auto het bos in mochten scheuren, om daar aangemoedigd door een paar slokken Berenburger de boom eigenhandig om te hakken.
Maar nee, wij moeten gezellig mee naar een tot een soort bordeel van kerstballen, lichtjes, slingers en kaarsen omgetoverd tuincentrum waar uit de speakers non-stop de meest zoetsappige kerstliedjes klinken. Last Christmas, All I want for Christmas en een stel koptelefoondragende artiesten die voorspellen dat het dit jaar niet gaat sneeuwen in Afrika. Volgens mij is dat trouwens de oorzaak van de honger in Afrika en het overgewicht van de Amerikanen. In 1984 zongen Bob Geldof en de Engelse sterren van Band Aid “Feed de World!” en een jaar later zongen de Amerikanen “We are the World!”.
Maar goed, terug naar de kerstboom die, na een vreselijk anderhalf uur door het kerstdoolhof, aangeschaft en achterin de auto gepropt is. Natuurlijk zo voorzichtig mogelijk, want we willen niet eind april nog naalden op de achterbank vinden.
Ik zag laatst een man op de fiets in een innige omarming met een manshoge kerstboom, terwijl hij door de prikkende takken heenkijkend zijn weg naar huis probeerde te vinden. Deze man heeft waarschijnlijk in plaats van de kerstboom de buurvrouw proberen te versieren en is nu voor straf door zijn vrouw op deze expeditie gestuurd.
Eindelijk thuis moet de kerstboom in een standaard gezet worden, die ik vanmorgen van zolder moest halen samen met de doos met lichtjes en andere versierselen, waarvan ik me nog vaag kon herinneren dat ik hem na de ruzie van vorig jaar helemaal achteraan neer heb gesmeten, zodat ik onderweg drie keer mijn hoofd stoot. En dan moeten de slingers en lichtjes er ook nog in waar, om volstrekt onduidelijke redenen, mijn hulp, inzet en enthousiasme bij vereist blijkt.
Dit blijft mij gelukkig bespaard dit jaar. Dan moet ik daar maar aan denken als ik me de eerste seconden van het nieuwe jaar wat eenzaam voel! Proost!
Maar ik ben natuurlijk niet ingehuurd om jullie tijdens de mooiste dagen van het jaar een depressie aan te praten. Want het vrijgezellenbestaan heeft ook voordelen. Zo blijft een verplicht bezoek aan je schoonouders inclusief vervelend en oersaai kerstdiner je bespaard.
Verder is uit onderzoek gebleken dat maar liefst 80% van de stellen die samen een kerstboom opzet hier ruzie over krijgt. Allereerst moet de boom gekocht, naar huis vervoerd en daarna in zo’n onmogelijke standaard gezet worden. En hiervoor is de hulp van mannen vereist. Nu zou dit geen probleem zijn als wij hiervoor met onze auto het bos in mochten scheuren, om daar aangemoedigd door een paar slokken Berenburger de boom eigenhandig om te hakken.
Maar nee, wij moeten gezellig mee naar een tot een soort bordeel van kerstballen, lichtjes, slingers en kaarsen omgetoverd tuincentrum waar uit de speakers non-stop de meest zoetsappige kerstliedjes klinken. Last Christmas, All I want for Christmas en een stel koptelefoondragende artiesten die voorspellen dat het dit jaar niet gaat sneeuwen in Afrika. Volgens mij is dat trouwens de oorzaak van de honger in Afrika en het overgewicht van de Amerikanen. In 1984 zongen Bob Geldof en de Engelse sterren van Band Aid “Feed de World!” en een jaar later zongen de Amerikanen “We are the World!”.
Maar goed, terug naar de kerstboom die, na een vreselijk anderhalf uur door het kerstdoolhof, aangeschaft en achterin de auto gepropt is. Natuurlijk zo voorzichtig mogelijk, want we willen niet eind april nog naalden op de achterbank vinden.
Ik zag laatst een man op de fiets in een innige omarming met een manshoge kerstboom, terwijl hij door de prikkende takken heenkijkend zijn weg naar huis probeerde te vinden. Deze man heeft waarschijnlijk in plaats van de kerstboom de buurvrouw proberen te versieren en is nu voor straf door zijn vrouw op deze expeditie gestuurd.
Eindelijk thuis moet de kerstboom in een standaard gezet worden, die ik vanmorgen van zolder moest halen samen met de doos met lichtjes en andere versierselen, waarvan ik me nog vaag kon herinneren dat ik hem na de ruzie van vorig jaar helemaal achteraan neer heb gesmeten, zodat ik onderweg drie keer mijn hoofd stoot. En dan moeten de slingers en lichtjes er ook nog in waar, om volstrekt onduidelijke redenen, mijn hulp, inzet en enthousiasme bij vereist blijkt.
Dit blijft mij gelukkig bespaard dit jaar. Dan moet ik daar maar aan denken als ik me de eerste seconden van het nieuwe jaar wat eenzaam voel! Proost!
Log in om te reageren.
