Souvenirtjes kopen vind ik leuk. In het buitenland realiseer ik me vaak extra hoe belangrijk bepaalde mensen voor me zijn. Het uitzoeken van passende cadeautjes voor diegenen is voor mij een manier om dat te laten weten.
Maar in mijn enthousiasme kan ik daar weleens een beetje in doorschieten. Dan wil ik voor iedereen met wie ik op dat moment maar enigszins een band voel wat mee nemen. Eenmaal thuis blijkt dat ik ver weg het bijzondere van bepaalde contacten toch iets heb overschat. Of zie ik mensen pas op een moment dat het verre van logisch is om met een vakantiecadeautje aan te komen. Met als gevolg dat ik aan bijna elke vakantie of reis verschillende souvenirtjes heb overgehouden.
Om een indruk te geven van mijn verzameling door de jaren heen: een kluwen kralenkettingen en armbandjes van een indianenstam uit de Amazone; Pannenlappen met bijbehorende theedoek en geborduurd tafelkleedje van de Amish; twee minisnijplankjes met bijpassende slacouvertsetjes en drie dromedarissleutelhangers uit Tunesië; vier baboutchkapoppetjes uit Rusland; twee Winnie de Poeh sleutelhangers uit Roemenie en drie koelkastmagneetjes met Israëlische vlag uit Israel.
Ze zitten in mijn cadeautjesmand waar ik uit put als ik op het laatste moment nog ergens een cadeautje voor nodig heb. Maar op de een of andere manier is er altijd iets wat me ervan weerhoudt om op een verjaardag met een indianenkralenketting aan te komen. Of op een bruiloft met een dromedarissleutelhanger.
Door de jaren heen breidt de verzameling zich daardoor alleen maar uit. Want goede voornemens ten spijt: op de een of andere manier blijf ik royaal souvenirtjes inslaan. Aan mijn laatste reis naar Zuid-Afrika heb ik nog drie giraffenbladwijzers, twee houten olifantensleutelhangers en olifantenoorbellen overgehouden. Misschien helpt het als ik bij een volgende reis een andere verzameling souvenirtjes in mijn achterhoofd houd. Die van gekregen exemplaren. Vaste bewaarplaats: een kartonnen doos, ergens in een hoekje onder mijn bed.
Maar in mijn enthousiasme kan ik daar weleens een beetje in doorschieten. Dan wil ik voor iedereen met wie ik op dat moment maar enigszins een band voel wat mee nemen. Eenmaal thuis blijkt dat ik ver weg het bijzondere van bepaalde contacten toch iets heb overschat. Of zie ik mensen pas op een moment dat het verre van logisch is om met een vakantiecadeautje aan te komen. Met als gevolg dat ik aan bijna elke vakantie of reis verschillende souvenirtjes heb overgehouden.
Om een indruk te geven van mijn verzameling door de jaren heen: een kluwen kralenkettingen en armbandjes van een indianenstam uit de Amazone; Pannenlappen met bijbehorende theedoek en geborduurd tafelkleedje van de Amish; twee minisnijplankjes met bijpassende slacouvertsetjes en drie dromedarissleutelhangers uit Tunesië; vier baboutchkapoppetjes uit Rusland; twee Winnie de Poeh sleutelhangers uit Roemenie en drie koelkastmagneetjes met Israëlische vlag uit Israel.
Ze zitten in mijn cadeautjesmand waar ik uit put als ik op het laatste moment nog ergens een cadeautje voor nodig heb. Maar op de een of andere manier is er altijd iets wat me ervan weerhoudt om op een verjaardag met een indianenkralenketting aan te komen. Of op een bruiloft met een dromedarissleutelhanger.
Door de jaren heen breidt de verzameling zich daardoor alleen maar uit. Want goede voornemens ten spijt: op de een of andere manier blijf ik royaal souvenirtjes inslaan. Aan mijn laatste reis naar Zuid-Afrika heb ik nog drie giraffenbladwijzers, twee houten olifantensleutelhangers en olifantenoorbellen overgehouden. Misschien helpt het als ik bij een volgende reis een andere verzameling souvenirtjes in mijn achterhoofd houd. Die van gekregen exemplaren. Vaste bewaarplaats: een kartonnen doos, ergens in een hoekje onder mijn bed.
Log in om te reageren.
