Ik sta in het midden van de kamer en kijk om me heen. Mijn koffer is gepakt, maar voor ik vertrek ga ik nog even op mijn bed zitten om in rust af te sluiten wat achter me ligt en te verwelkomen wat voor me ligt.
Terwijl ik de huidige veranderingen in mijn leven tot me door laat dringen, dwalen mijn gedachten af naar een andere werkelijkheid waar ik bijna dagelijks mee word geconfronteerd. Een werkelijkheid waarin kinderen geen tijd hebben om stil te staan bij wat er gebeurt in hun leven, omdat ze zomaar ineens door vreemden van de straat worden geplukt, in een auto worden gegooid en een paar uur later in een schemerig kamertje op een bed met bebloede lakens hun eerste klant ontvangen.
Dit is geen incidentele situatie, maar de schrijnende werkelijkheid waar jaarlijks 1,2 miljoen kinderen onder lijden. Je leest het goed, per jaar worden meer dan één miljoen kinderen gedwongen om in de prostitutie te werken. Per dag krijgen deze getraumatiseerde jongens en meisjes twintig mannen over zich heen, die hun seksuele behoeften niet meer in eigen hand kunnen houden.
Besef ik wat deze getallen zeggen? Durf ik onder ogen te zien dat in de tijd dat ik deze woorden schreef twee, drie, vier kinderen gevangen zijn geraakt in het web van kinderhandel en slavernij?
Van dichtbij heb ik gezien en meegemaakt hoe corrupt de politie in bepaalde landen is. Ook ben ik getuige geweest van de angst die mensen hebben om te praten over kinderhandel. Ik ben gevolgd, in de gaten gehouden en bedreigd, maar in tegenstelling tot de kinderen die elke dag opnieuw en opnieuw worden misbruikt en verkracht, heb ik de keuze om veranderingen te bewerkstelligen.
Gisteren las ik een artikel over de Mexicaanse onderzoeksspecialiste Lydia Cacho die jarenlang undercover onderzoek deed naar wat zij noemt 'seksuele slavernij'. Terecht zegt ze: “Natuurlijk is het probleem met betrekking tot mensenhandel in Nederland vele malen kleiner dan in bijvoorbeeld Mexico of Thailand, maar hoe dan ook is het geen onderwerp dat je in perspectief moet zien, het gebéurt en dus moet het worden aangepakt.”
Cacho’s moed en ideeën inspireren me en hoewel ik haar niet persoonlijk ken, is ze één van de mensen die me aangemoedigd heeft om de organisatie Home of Change Nederland op te zetten. Ik heb veel geleerd bij de mensenrechtenorganisatie waar ik tot voor werkte, maar nu zet ik mijn reis voort door samen met anderen op een specifiekere manier op te komen voor kinderen die risico lopen om verhandeld te worden of gevangen zitten in het web van kinderhandel en slavernij.
Ik sta in het midden van de kamer en kijk om me heen. Ik sluit af wat achter me ligt en verwelkom onzeker maar vol verwachting wat voor me ligt.
www.homeofchange.nl
Terwijl ik de huidige veranderingen in mijn leven tot me door laat dringen, dwalen mijn gedachten af naar een andere werkelijkheid waar ik bijna dagelijks mee word geconfronteerd. Een werkelijkheid waarin kinderen geen tijd hebben om stil te staan bij wat er gebeurt in hun leven, omdat ze zomaar ineens door vreemden van de straat worden geplukt, in een auto worden gegooid en een paar uur later in een schemerig kamertje op een bed met bebloede lakens hun eerste klant ontvangen.
Dit is geen incidentele situatie, maar de schrijnende werkelijkheid waar jaarlijks 1,2 miljoen kinderen onder lijden. Je leest het goed, per jaar worden meer dan één miljoen kinderen gedwongen om in de prostitutie te werken. Per dag krijgen deze getraumatiseerde jongens en meisjes twintig mannen over zich heen, die hun seksuele behoeften niet meer in eigen hand kunnen houden.
Besef ik wat deze getallen zeggen? Durf ik onder ogen te zien dat in de tijd dat ik deze woorden schreef twee, drie, vier kinderen gevangen zijn geraakt in het web van kinderhandel en slavernij?
Van dichtbij heb ik gezien en meegemaakt hoe corrupt de politie in bepaalde landen is. Ook ben ik getuige geweest van de angst die mensen hebben om te praten over kinderhandel. Ik ben gevolgd, in de gaten gehouden en bedreigd, maar in tegenstelling tot de kinderen die elke dag opnieuw en opnieuw worden misbruikt en verkracht, heb ik de keuze om veranderingen te bewerkstelligen.
Gisteren las ik een artikel over de Mexicaanse onderzoeksspecialiste Lydia Cacho die jarenlang undercover onderzoek deed naar wat zij noemt 'seksuele slavernij'. Terecht zegt ze: “Natuurlijk is het probleem met betrekking tot mensenhandel in Nederland vele malen kleiner dan in bijvoorbeeld Mexico of Thailand, maar hoe dan ook is het geen onderwerp dat je in perspectief moet zien, het gebéurt en dus moet het worden aangepakt.”
Cacho’s moed en ideeën inspireren me en hoewel ik haar niet persoonlijk ken, is ze één van de mensen die me aangemoedigd heeft om de organisatie Home of Change Nederland op te zetten. Ik heb veel geleerd bij de mensenrechtenorganisatie waar ik tot voor werkte, maar nu zet ik mijn reis voort door samen met anderen op een specifiekere manier op te komen voor kinderen die risico lopen om verhandeld te worden of gevangen zitten in het web van kinderhandel en slavernij.
Ik sta in het midden van de kamer en kijk om me heen. Ik sluit af wat achter me ligt en verwelkom onzeker maar vol verwachting wat voor me ligt.
www.homeofchange.nl
Log in om te reageren.
