Ik vind gefingeerde namen afbreuk doen aan de kracht van een verhaal, interview-items met onherkenbaar gemaakte personen minder aansprekend en leer op Funky Fish het liefst iemand kennen onder zijn echte naam. En dan toch kies ik er voor om hier anoniem te gaan schrijven. Waarom?
Het is niet omdat ik wil gaan provoceren. Integendeel. Ik ben van plan onschuldige columns te gaan schrijven over alledaagse dingen. Het is ook niet omdat ik bang ben dat mensen ontdekken dat in me het digitale datingcircuit bevind. De meeste bekenden hier ben ik inmiddels al tegen gekomen en ik vertrouw erop dat potentiële werkgevers die mijn naam googelen niet direct worden doorgelinkt naar deze site. Wat is dan de reden?
Ik heb hier een profiel, uiteraard onder eigen naam, omdat ik nieuwe personen wil leren kennen. Bij voorkeur de man van mijn dromen. En ik wil niet dat mensen al veel van me weten voor ze me persoonlijk leren kennen. Dat een eventueel toekomstige date via een rijtje columns meteen op de hoogte kan zijn van mijn karakteristieke eigenschappen, minder goede kanten, voorliefdes, date-ervaringen, denkwijzen en dagelijkse dilemma’s. Dat laat ik het liefst over aan verder contact. Overigens ben ik over het algemeen terughoudend met persoonlijke informatie op internet. Zo communiceer ik op Facebook bijna uitsluitend via persoonlijke berichtjes en heb ik bewust nooit een weblog in het leven geroepen.
Ik zou het schrijven op Funky Fish natuurlijk kunnen overlaten aan mensen die hierin makkelijker zijn. Dat heb ik ook bijna een jaar lang gedacht en gedaan. Maar ik houd toevallig erg van schrijven en de inspiratie voor columns bleef komen. Aangezien het privacyprincipe vrij sterk is, was het dilemma: of niks, of anoniem. Dan maar anoniem. Van ongelezen schrijfsels op een laptop is tenslotte nog nooit een journalistieke carrière opgebloeid. Hoewel, naamsbekendheid krijg ik op deze manier natuurlijk niet…
Het is niet omdat ik wil gaan provoceren. Integendeel. Ik ben van plan onschuldige columns te gaan schrijven over alledaagse dingen. Het is ook niet omdat ik bang ben dat mensen ontdekken dat in me het digitale datingcircuit bevind. De meeste bekenden hier ben ik inmiddels al tegen gekomen en ik vertrouw erop dat potentiële werkgevers die mijn naam googelen niet direct worden doorgelinkt naar deze site. Wat is dan de reden?
Ik heb hier een profiel, uiteraard onder eigen naam, omdat ik nieuwe personen wil leren kennen. Bij voorkeur de man van mijn dromen. En ik wil niet dat mensen al veel van me weten voor ze me persoonlijk leren kennen. Dat een eventueel toekomstige date via een rijtje columns meteen op de hoogte kan zijn van mijn karakteristieke eigenschappen, minder goede kanten, voorliefdes, date-ervaringen, denkwijzen en dagelijkse dilemma’s. Dat laat ik het liefst over aan verder contact. Overigens ben ik over het algemeen terughoudend met persoonlijke informatie op internet. Zo communiceer ik op Facebook bijna uitsluitend via persoonlijke berichtjes en heb ik bewust nooit een weblog in het leven geroepen.
Ik zou het schrijven op Funky Fish natuurlijk kunnen overlaten aan mensen die hierin makkelijker zijn. Dat heb ik ook bijna een jaar lang gedacht en gedaan. Maar ik houd toevallig erg van schrijven en de inspiratie voor columns bleef komen. Aangezien het privacyprincipe vrij sterk is, was het dilemma: of niks, of anoniem. Dan maar anoniem. Van ongelezen schrijfsels op een laptop is tenslotte nog nooit een journalistieke carrière opgebloeid. Hoewel, naamsbekendheid krijg ik op deze manier natuurlijk niet…
Log in om te reageren.
