Afgelopen week ging ik weer eens op pad met mijn goede vriend Gor. Sinds onze studententijd hebben wij een vriendschap opgebouwd waarin wij steeds meer mooie dingen leren zien in God en onszelf. Ik vind het gaaf om hem te zien veranderen door de jaren heen. Was hij in 2005 nog een zeer ambitieus geneeskundestudent met veel nevenactiviteiten in studentenraadzaken, de laatste jaren is hij meer en meer uitgegroeid tot een bijzonder betrokken spreker met een volle agenda. Af en toe ga ik met hem mee als hij ergens gaat spreken, om te helpen als bidder, maar bovenal om samen op te trekken.
Zaterdag was het doel van onze reis een plekje in het redelijk hoge noorden van ons land. Een jeugdclub die hun startweekend had. Vorig jaar waren we ook bij hen te gast. Het werd een bijzondere avond.
Na de zangdienst stapte Gor naar voren en begon met veel enthousiasme een preek die ik al van hem kende: de bijlpreek. Met het verhaal van Elisa die met de profeten een nieuw onderkomen ging bouwen wordt de link gelegd naar ons geestelijk leven. Na de dienst begint Gor een gebed, waarin veel loskomt bij veel tieners. Ik loop naar een geëmotioneerde jongen toe en bid voor hem. Gaaf om troost te bieden, gebruikt te worden voor de goede zaak.
Gor heeft het druk en zit vol plannen. Afgelopen maand begon zijn speciale project om de Nederlandse Armenen te vertellen over Gods liefde, Calling Voice, met theaterprogramma’s in meerdere steden. Daarnaast zijn werk bij Royal Mission en zijn eigen spreekactiviteiten. Ondertussen is hij nog volop bezig met zijn coschappen lopen. Ik ben vaak wel jaloers op zijn tomeloze energie en de passie waarmee hij al die projecten in de lucht houdt. Zeker als ik na het meelopen op mijn opleidingsschool, het proberen te onthouden van 4 keer 30 leerlingnamen, oudergesprekken bijwonen en studieopdrachten maken er nog net in slaag om een column uit te persen, terwijl het alweer angstig rustig wordt in de docentencomputerruimte.
Woekeren met talenten, kan ik daar ook studiepunten voor krijgen?
Zaterdag was het doel van onze reis een plekje in het redelijk hoge noorden van ons land. Een jeugdclub die hun startweekend had. Vorig jaar waren we ook bij hen te gast. Het werd een bijzondere avond.
Na de zangdienst stapte Gor naar voren en begon met veel enthousiasme een preek die ik al van hem kende: de bijlpreek. Met het verhaal van Elisa die met de profeten een nieuw onderkomen ging bouwen wordt de link gelegd naar ons geestelijk leven. Na de dienst begint Gor een gebed, waarin veel loskomt bij veel tieners. Ik loop naar een geëmotioneerde jongen toe en bid voor hem. Gaaf om troost te bieden, gebruikt te worden voor de goede zaak.
Gor heeft het druk en zit vol plannen. Afgelopen maand begon zijn speciale project om de Nederlandse Armenen te vertellen over Gods liefde, Calling Voice, met theaterprogramma’s in meerdere steden. Daarnaast zijn werk bij Royal Mission en zijn eigen spreekactiviteiten. Ondertussen is hij nog volop bezig met zijn coschappen lopen. Ik ben vaak wel jaloers op zijn tomeloze energie en de passie waarmee hij al die projecten in de lucht houdt. Zeker als ik na het meelopen op mijn opleidingsschool, het proberen te onthouden van 4 keer 30 leerlingnamen, oudergesprekken bijwonen en studieopdrachten maken er nog net in slaag om een column uit te persen, terwijl het alweer angstig rustig wordt in de docentencomputerruimte.
Woekeren met talenten, kan ik daar ook studiepunten voor krijgen?
Log in om te reageren.
