Vakantie is: alles achter je laten. Daarom probeer ik vandaag, de dag voor het vertrek, niet te denken: “Wat moet er allemaal mee?”, maar: “Wat is heel, heel, heel erg noodzakelijk?” Want anders sjouw ik drie koffers plus één tas vol zware boeken mee naar de Pyreneeën. Da’s namelijk niet zo fijn voor de auto wanneer hij berg op, berg af moet rijden. Dus, zo licht mogelijk op vakantie, dat is het plan.
M’n vakantiegarderobe is gelukkig klein. Net zoals ik trouwens. Meer dan een paar afgeknipte spijkerbroeken en m’n lievelingst-shirts heb ik niet nodig. Dus. Dan denken alle andere campingkids maar dat ik jonger ben dan m’n broertjes van 19 en 21: aan leuke laarsjes met hoge hakken heb ik echt niks in de bergen, tenzij ik van bergwandelen-op-hakken een nieuwe olympische sport wil maken. Ziezo, halve koffer vol.
Dan de boeken. Drie deze keer, in plaats van de gebruikelijke vijftien. Nee, dikke pil over de Vikingen, je mag niet mee. Da’s dan anderhalve koffer. Tja, maar ik moet ook nog een paar dingen aan mijn scriptie doen. De juiste manier van dat ding in elkaar puzzelen is altijd zo ingewikkeld. Hop, Verslaglegging van Psychologisch Onderzoek mee. Oeps. Bijna m’n bijbel vergeten. Wat ongristeluk van me… Welke moet mee? De Zweedse? De Engelse? Die in ’t Latijn uit 1883? En natuurlijk een fijn schrijfblok, voor als ik een lief sprookje wil schrijven. Nu is heel het koffertje vol.
Oeh, kleurpotloden! Kan er ook nog bij. Da’s leuk voor mijn vakantielogboek. En daar zijn mijn breinaalden, ik zocht ze al. Die kunnen natuurlijk niet achterblijven, er gaat niks boven een fijne wollen muts breien op het strand, in de brandende zon. Maar aan breinaalden zonder wol heb je niks, dus ook maar zeven bolletjes wol mee. Die schattige stickertjes die ik van m’n zusje heb gekregen, de gekleurde hagelslag die nog over was van m’n verjaardagstaart, m’n knalroze haarfrutsel,vijf verschillende sjaaltjes….Past er nog wel bij toch?
Oeps, nee dus. Het grijze koffertje blijft half open staan. Ik duw en ik duw. Pas wanneer ik er bovenop ga zitten, lukt het me om de rits dicht te ritsen. En nog blijft ’t ding eruitzien alsof het elk moment uit elkaar kan ploffen…. So much for zo weinig mogelijk bagage.
En nu maar hopen dat ik niet per ongeluk mijn heimwee naar een bepaalde jongen meeneem….
M’n vakantiegarderobe is gelukkig klein. Net zoals ik trouwens. Meer dan een paar afgeknipte spijkerbroeken en m’n lievelingst-shirts heb ik niet nodig. Dus. Dan denken alle andere campingkids maar dat ik jonger ben dan m’n broertjes van 19 en 21: aan leuke laarsjes met hoge hakken heb ik echt niks in de bergen, tenzij ik van bergwandelen-op-hakken een nieuwe olympische sport wil maken. Ziezo, halve koffer vol.
Dan de boeken. Drie deze keer, in plaats van de gebruikelijke vijftien. Nee, dikke pil over de Vikingen, je mag niet mee. Da’s dan anderhalve koffer. Tja, maar ik moet ook nog een paar dingen aan mijn scriptie doen. De juiste manier van dat ding in elkaar puzzelen is altijd zo ingewikkeld. Hop, Verslaglegging van Psychologisch Onderzoek mee. Oeps. Bijna m’n bijbel vergeten. Wat ongristeluk van me… Welke moet mee? De Zweedse? De Engelse? Die in ’t Latijn uit 1883? En natuurlijk een fijn schrijfblok, voor als ik een lief sprookje wil schrijven. Nu is heel het koffertje vol.
Oeh, kleurpotloden! Kan er ook nog bij. Da’s leuk voor mijn vakantielogboek. En daar zijn mijn breinaalden, ik zocht ze al. Die kunnen natuurlijk niet achterblijven, er gaat niks boven een fijne wollen muts breien op het strand, in de brandende zon. Maar aan breinaalden zonder wol heb je niks, dus ook maar zeven bolletjes wol mee. Die schattige stickertjes die ik van m’n zusje heb gekregen, de gekleurde hagelslag die nog over was van m’n verjaardagstaart, m’n knalroze haarfrutsel,vijf verschillende sjaaltjes….Past er nog wel bij toch?
Oeps, nee dus. Het grijze koffertje blijft half open staan. Ik duw en ik duw. Pas wanneer ik er bovenop ga zitten, lukt het me om de rits dicht te ritsen. En nog blijft ’t ding eruitzien alsof het elk moment uit elkaar kan ploffen…. So much for zo weinig mogelijk bagage.
En nu maar hopen dat ik niet per ongeluk mijn heimwee naar een bepaalde jongen meeneem….
Log in om te reageren.
