Miljardenschat gevonden.
Zo luidt de titel van het krantenartikel dat sinds een paar dagen mijn aandacht trekt.
Een aantal weken geleden heb ik me voor de zoveelste keer in mijn leven voorgenomen om wat vaker de krant te lezen. Dit voornemen krijgt vorm door om de dag even te bladeren op het wereldwijde web, waarbij diverse digitale koppen geregeld boven het nieuwsveld uitsteken. Zo ook gisteravond...
Sree Padmanabhaswamy. Terwijl ik de naam van de Indiase tempel, waar een miljardenschat is gevonden, een paar keer hardop lees, dwaal ik in gedachten af naar de tijd dat ik rondliep tussen de Indiase monniken, heilige koeien en als ezels bepakte oude vrouwen. Ik zie de stoffige, bevuilde straten voor me, met pronkende tempels waar mensen, geleid door schuld en angst, dagelijks hun gaven brengen. In de hoop de goden gunstig te stemmen en in de hoop gehoord, gezien en erkend te worden.
Miljardenschat gevonden.
Miljoenen gouden en zilveren munten, sieraden, robijnen en smaragden zijn ontdekt, de waarde die een volk eerbiedig schonk aan haar Allerhoogsten. Gemaakte offers worden plotseling universeel zichtbaar en ineens biedt zich de mogelijkheid om de uitgehongerde man op de hoek van de straat tegemoet te komen door hem en zijn kinderen eten en onderwijs te geven. Ineens breekt het moment aan dat een moeder haar dochter kan vasthouden in plaats van verkopen aan kwaadwillige handen die haar een zogenaamd betere toekomst beloven. Ineens worden leiders in staat gesteld om de onontdekte rijkdommen van hun volk uit te pakken en tentoon te stellen, ware het niet dat één van hen besloten heeft om de kostbaarheden eigendom te laten van Sree Padmanabhaswamy en zijn goden….
Langzaam keer ik terug uit mijn wereld van overdenkingen. Met pijn in mijn hart laat ik de gebroken man achter mij en huil ik om de vrouw die afscheid neemt van haar kind. De keuze van één man maakt dat zowel strijdende mannen als kwetsbare vrouwen en kinderen eigendom van de staat blijven en het enige wat zij kunnen doen is hun offers blijven brengen op hoop van zegen. Zegen, die hen in dit geval bruut is onthouden, door een medemens zoals jij en ik.
Miljardenschat gevonden.
Volgens het nieuws enorm bijzonder. Wat mij betreft waardeloos.
Zo luidt de titel van het krantenartikel dat sinds een paar dagen mijn aandacht trekt.
Een aantal weken geleden heb ik me voor de zoveelste keer in mijn leven voorgenomen om wat vaker de krant te lezen. Dit voornemen krijgt vorm door om de dag even te bladeren op het wereldwijde web, waarbij diverse digitale koppen geregeld boven het nieuwsveld uitsteken. Zo ook gisteravond...
Sree Padmanabhaswamy. Terwijl ik de naam van de Indiase tempel, waar een miljardenschat is gevonden, een paar keer hardop lees, dwaal ik in gedachten af naar de tijd dat ik rondliep tussen de Indiase monniken, heilige koeien en als ezels bepakte oude vrouwen. Ik zie de stoffige, bevuilde straten voor me, met pronkende tempels waar mensen, geleid door schuld en angst, dagelijks hun gaven brengen. In de hoop de goden gunstig te stemmen en in de hoop gehoord, gezien en erkend te worden.
Miljardenschat gevonden.
Miljoenen gouden en zilveren munten, sieraden, robijnen en smaragden zijn ontdekt, de waarde die een volk eerbiedig schonk aan haar Allerhoogsten. Gemaakte offers worden plotseling universeel zichtbaar en ineens biedt zich de mogelijkheid om de uitgehongerde man op de hoek van de straat tegemoet te komen door hem en zijn kinderen eten en onderwijs te geven. Ineens breekt het moment aan dat een moeder haar dochter kan vasthouden in plaats van verkopen aan kwaadwillige handen die haar een zogenaamd betere toekomst beloven. Ineens worden leiders in staat gesteld om de onontdekte rijkdommen van hun volk uit te pakken en tentoon te stellen, ware het niet dat één van hen besloten heeft om de kostbaarheden eigendom te laten van Sree Padmanabhaswamy en zijn goden….
Langzaam keer ik terug uit mijn wereld van overdenkingen. Met pijn in mijn hart laat ik de gebroken man achter mij en huil ik om de vrouw die afscheid neemt van haar kind. De keuze van één man maakt dat zowel strijdende mannen als kwetsbare vrouwen en kinderen eigendom van de staat blijven en het enige wat zij kunnen doen is hun offers blijven brengen op hoop van zegen. Zegen, die hen in dit geval bruut is onthouden, door een medemens zoals jij en ik.
Miljardenschat gevonden.
Volgens het nieuws enorm bijzonder. Wat mij betreft waardeloos.
Log in om te reageren.
