Ik heb me een paar jaar thuis gevoeld in het huis waar mijn vrouw onlangs overleed. Niet de laatste jaren van ons huwelijk. Nee, de meest huiselijke jaren waren van mijn veertigste tot mijn drieënveertigste levensjaar. Misschien tot mijn vierenveertigste verjaardag, maar dan moet ik de zomer waarin we besloten niet op vakantie te gaan, niet meerekenen.
Die zomer was ik meer uit huis dan binnenshuis. De ruzies en de warme zomerzon maakten de situatie thuis onhoudbaar. De laatste jaren was voor het thuis voelen sowieso geen ruimte. De ziekte van mijn vrouw maakte mij een gast in mijn eigen huis, of beter gezegd: een ober. Ik gaf mijn zieke vrouw eten en drinken. Ik was een slechte butler in een nog slechtere B-film geworden.
Mijn vrouw stikte uiteindelijk in een wat te hard gekookte aardappel. Slechte butlers maken wel vaker een vergissing. Slechte butlers in B-films maken grove fouten. Dit laatste zou op mij slaan, als mijn vrouw niet ziek was geweest. Ze was al opgegeven. De aardappel was haar pil van Drion.
Sinds drie weken zit ik nu in verzorgingshuis de Groene Ster. Tijdens mijn intake werd mij verteld dat ik mij snel thuis zou voelen. Dat gevoel moet nog komen. Toen de aardappel de laatste adem van mijn vrouw onderbrak, piepte ze dat ze nu eindelijk thuis zou komen. De laatste maanden herhaalden ze dat drie keer per dag: “Het is tijd om thuis te komen”.
Nu ik op bed lig en wacht tot de zuster met een boterham met pindakaas langskomt, denk ik aan de laatste woorden van mijn vrouw. Ik laat de pindakaas vandaag voor wat het is. Het is tijd om thuis te komen.
Die zomer was ik meer uit huis dan binnenshuis. De ruzies en de warme zomerzon maakten de situatie thuis onhoudbaar. De laatste jaren was voor het thuis voelen sowieso geen ruimte. De ziekte van mijn vrouw maakte mij een gast in mijn eigen huis, of beter gezegd: een ober. Ik gaf mijn zieke vrouw eten en drinken. Ik was een slechte butler in een nog slechtere B-film geworden.
Mijn vrouw stikte uiteindelijk in een wat te hard gekookte aardappel. Slechte butlers maken wel vaker een vergissing. Slechte butlers in B-films maken grove fouten. Dit laatste zou op mij slaan, als mijn vrouw niet ziek was geweest. Ze was al opgegeven. De aardappel was haar pil van Drion.
Sinds drie weken zit ik nu in verzorgingshuis de Groene Ster. Tijdens mijn intake werd mij verteld dat ik mij snel thuis zou voelen. Dat gevoel moet nog komen. Toen de aardappel de laatste adem van mijn vrouw onderbrak, piepte ze dat ze nu eindelijk thuis zou komen. De laatste maanden herhaalden ze dat drie keer per dag: “Het is tijd om thuis te komen”.
Nu ik op bed lig en wacht tot de zuster met een boterham met pindakaas langskomt, denk ik aan de laatste woorden van mijn vrouw. Ik laat de pindakaas vandaag voor wat het is. Het is tijd om thuis te komen.
Log in om te reageren.
