"Boehoe, alles is gewoon zo naar", snif ik tegen K., m'n favoriete mannelijke vraagbaak, die net terug is van een one-night-stand met een twintig jaar oudere dame. Terwijl er bijna een traan in m'n verse munt thee biggelt "m'n gezellige meidenkring werd gister opgeheven, m'n kringzusjes maken zich nu allemaal zorgen omdat ik moest huilen terwijl ik dat hoorde. En wanneer ik een leuk iemand tegen kom, en dan na een tijdje vertel dat ik 'm heel bijzonder vind...dan hoor ik daarna nooit meer iets van 'm."
"Sol," zegt K. "je bent veel te open, dat is het probleem. Neutraal zijn, dat is het beste!"
"Ik doe dat zo", legt K. verder uit "Als ik een vrouw date, of een paar nieuwe vrienden maak, dan houd ik me eerst op de vlakte, ik vertel nog niet over dingen als mijn backpack-reizen door Finland, dat m'n ouders gescheiden zijn, dat ik vroeger architect wilde worden. Als ik meteen m'n hele levensverhaal vertel...dan ben ik daarna saai. O ja, en die gevoelens...die houd ik ook neutraal. Merk ik dat ik me teveel aan iemand ga hechten? Tijd voor een time-out! En vrienden of date-projecten al na een maand vertellen dat ik om hen geef? Of hoe ik me op dat moment voel? Noooooit doen. Als niemand weet wat ik voor diegene voel, dan blijf ik mysterieus en dus interessant."
"Je hebt misschien gelijk," mompel ik en staar naar 't extra bittere chocolaatje naast m'n theekopje, dat door de zomerzon steeds meer in een choco-poel verandert. Voor neutraal of mysterieus zijn krijg ik het rapportcijfer 1: als ik blij ben draai ik rondjes om lantaarnpalen, als ik verdrietig ben snotter ik een prinsessenzakdoekje vol. Na vier weken bij m'n meidenkring smokkelde ik al een "dank U Heer voor m'n kringzusjes" het dankgebed binnen. Bovendien ken ik maar 1 persoon die nog meer van verhalen vertellen houdt. En da's mijn oma. (Want die kan over de Tweede Wereldoorlog vertellen. Doe dat maar 's na.)
Dan schiet me iets te binnen. "Maar m'n kringzusjes zeggen altijd dat ik alleen maar boos kijk als ik probeer m'n mond te houden, ze hebben liever Kwebbel dan de Moppersmurf! En het leven wordt echt fantastisch hoor, als ik alles "neutraal" vind, zoals een ijsje op een zonnige dag, of een knuffel van m'n oma, of dat ik nu met jou praat. Niet dus. Er zijn echt goede dingen in 't leven, en mensen die om me geven. Tis toch superzonde om daar niet overduidelijk gelukkig van worden, of niet open te staan voor die dingen, voor die mensen?"
"Maar je hoeft niet meteen al je kindertijdtrauma's te vertellen." protesteert K. "En al helemaal niet dat je tot over je haarfrutsel verliefd op iemand bent!"
"Vraagje", zeg ik. "Met hoeveel van je dates ga jij naar bed?"
"Duh, allemaal", zegt K. verbaasd. "Tenzij ze erg lelijk is, natuurlijk. Binnen twee en een achtste date ofzo."
"Ja doei!", roep ik. "Een one-night-stand is volgens jou de normaalste zaak in de wereld, maar als ik zeg dat ik iemand leuk vind is dat raar
"
"Sol," zegt K. "je bent veel te open, dat is het probleem. Neutraal zijn, dat is het beste!"
"Ik doe dat zo", legt K. verder uit "Als ik een vrouw date, of een paar nieuwe vrienden maak, dan houd ik me eerst op de vlakte, ik vertel nog niet over dingen als mijn backpack-reizen door Finland, dat m'n ouders gescheiden zijn, dat ik vroeger architect wilde worden. Als ik meteen m'n hele levensverhaal vertel...dan ben ik daarna saai. O ja, en die gevoelens...die houd ik ook neutraal. Merk ik dat ik me teveel aan iemand ga hechten? Tijd voor een time-out! En vrienden of date-projecten al na een maand vertellen dat ik om hen geef? Of hoe ik me op dat moment voel? Noooooit doen. Als niemand weet wat ik voor diegene voel, dan blijf ik mysterieus en dus interessant."
"Je hebt misschien gelijk," mompel ik en staar naar 't extra bittere chocolaatje naast m'n theekopje, dat door de zomerzon steeds meer in een choco-poel verandert. Voor neutraal of mysterieus zijn krijg ik het rapportcijfer 1: als ik blij ben draai ik rondjes om lantaarnpalen, als ik verdrietig ben snotter ik een prinsessenzakdoekje vol. Na vier weken bij m'n meidenkring smokkelde ik al een "dank U Heer voor m'n kringzusjes" het dankgebed binnen. Bovendien ken ik maar 1 persoon die nog meer van verhalen vertellen houdt. En da's mijn oma. (Want die kan over de Tweede Wereldoorlog vertellen. Doe dat maar 's na.)
Dan schiet me iets te binnen. "Maar m'n kringzusjes zeggen altijd dat ik alleen maar boos kijk als ik probeer m'n mond te houden, ze hebben liever Kwebbel dan de Moppersmurf! En het leven wordt echt fantastisch hoor, als ik alles "neutraal" vind, zoals een ijsje op een zonnige dag, of een knuffel van m'n oma, of dat ik nu met jou praat. Niet dus. Er zijn echt goede dingen in 't leven, en mensen die om me geven. Tis toch superzonde om daar niet overduidelijk gelukkig van worden, of niet open te staan voor die dingen, voor die mensen?"
"Maar je hoeft niet meteen al je kindertijdtrauma's te vertellen." protesteert K. "En al helemaal niet dat je tot over je haarfrutsel verliefd op iemand bent!"
"Vraagje", zeg ik. "Met hoeveel van je dates ga jij naar bed?"
"Duh, allemaal", zegt K. verbaasd. "Tenzij ze erg lelijk is, natuurlijk. Binnen twee en een achtste date ofzo."
"Ja doei!", roep ik. "Een one-night-stand is volgens jou de normaalste zaak in de wereld, maar als ik zeg dat ik iemand leuk vind is dat raar
"
Log in om te reageren.
een hart van steen....JPG)
