“Ja, ik wilde altijd heel graag in het dolfinarium werken. Ik heb zelfs een keer gesolliciteerd. Als dolfijnentrainer. Ik was een paar rondes doorgekomen, maar was het helaas uiteindelijk niet geworden. Wat ik nu doe bevalt ook goed hoor, maar ik houd de vacatures daar nog altijd goed in de gaten.”
Oei. De date was tot nu toe best geslaagd. Totdat dit onderwerp ter sprake komt. De jongen, of beter gezegd man, tegenover mij vertelt enthousiast over zijn liefde voor zeezoogdieren en dat hij daar beroepsmatig graag wat mee zou doen. Hij is zich nog van geen kwaad bewust.
Hoe tolerant, ruimdenkend, en inlevend ik ook ben: ik heb op sommige terreinen een heel duidelijk standpunt. Zo ben ik tegen goudvissen in een vissenkom én tegen dolfinaria. Of beter gezegd: tegen dolfijnen in gevangenschap. Activistisch ben ik niet, maar ik steek mijn standpunt niet onder stoelen of banken. En een paar jaar geleden heb ik zelfs een keer een gepland gezinsuitje naar het dolfinarium geboycot.
Ook nu kan ik het niet laten om wat van mijn standpunt te delen. Ik zeg iets in de trant van: “Eerlijk gezegd ben ik niet echt een voorstander van dolfinaria”, waarna ik mijn standpunt toelicht. Ik vertel over dolfijnenslachtingen, de dubieuze herkomst van menig dolfijn in dolfinaria, en gewoon het feit dat ik het slecht vind om dolfijnen in gevangenschap te houden. Een kleine discussie volgt.
Zijn enthousiasme tempert. Een beetje schuldig voel ik me wel, maar ja: ik zou mijn mening bij ieder ander persoon hebben gegeven. Dus nu ook bij deze date. Als ik weer thuis ben, stuur ik nog heel goedbedoeld een artikel door over hét onderwerp, met daarbij de tekst: ‘Niet activistisch bedoeld hoor, maar hierbij nog even een linkje met wat meer informatie over wat ik vanmiddag vertelde.’
En toen bleef het stil aan de andere kant. Jammer? Nee hoor, we zouden in de toekomst toch alleen maar ruzie krijgen rondom gezinsuitjes.
Oei. De date was tot nu toe best geslaagd. Totdat dit onderwerp ter sprake komt. De jongen, of beter gezegd man, tegenover mij vertelt enthousiast over zijn liefde voor zeezoogdieren en dat hij daar beroepsmatig graag wat mee zou doen. Hij is zich nog van geen kwaad bewust.
Hoe tolerant, ruimdenkend, en inlevend ik ook ben: ik heb op sommige terreinen een heel duidelijk standpunt. Zo ben ik tegen goudvissen in een vissenkom én tegen dolfinaria. Of beter gezegd: tegen dolfijnen in gevangenschap. Activistisch ben ik niet, maar ik steek mijn standpunt niet onder stoelen of banken. En een paar jaar geleden heb ik zelfs een keer een gepland gezinsuitje naar het dolfinarium geboycot.
Ook nu kan ik het niet laten om wat van mijn standpunt te delen. Ik zeg iets in de trant van: “Eerlijk gezegd ben ik niet echt een voorstander van dolfinaria”, waarna ik mijn standpunt toelicht. Ik vertel over dolfijnenslachtingen, de dubieuze herkomst van menig dolfijn in dolfinaria, en gewoon het feit dat ik het slecht vind om dolfijnen in gevangenschap te houden. Een kleine discussie volgt.
Zijn enthousiasme tempert. Een beetje schuldig voel ik me wel, maar ja: ik zou mijn mening bij ieder ander persoon hebben gegeven. Dus nu ook bij deze date. Als ik weer thuis ben, stuur ik nog heel goedbedoeld een artikel door over hét onderwerp, met daarbij de tekst: ‘Niet activistisch bedoeld hoor, maar hierbij nog even een linkje met wat meer informatie over wat ik vanmiddag vertelde.’
En toen bleef het stil aan de andere kant. Jammer? Nee hoor, we zouden in de toekomst toch alleen maar ruzie krijgen rondom gezinsuitjes.
Log in om te reageren.
