Weer bericht: opgeklaard

Al een paar weken, misschien wel de voorbije maanden, heb ik moeite om mijn vrije tijd door te komen. Als ik werk, geen probleem, pluk ik de vruchten van het werken in Gods Koninkrijk tijdens mijn werk in de GGZ, maar eenmaal thuis is het een uitdaging.

Vanochtend sprak ik een goede vriend, een broeder in geloof, en legde hem uit hoe het zat. Ik deed uit de doeken dat ik me meestal niet heel slecht voel maar zo weinig zin heb om iets te doen, of te ondernemen. Dat ik tijdens de weekends in de tijd met mijn vriendin samen, die wij vaak met anderen doorbrengen, dit niet ervaar. En zo begon ik wat mij al langer dwars zat met hem te delen.

In mijn uiteenzetting kwam ik bij wat ik soms deed, echter vaker ook niet, namelijk mijn leven in Gods hand leggen. Ik vertelde hoe ik daartoe keer op keer inspiratie opdoe bij een andere goede vriend die God dagelijks dichtbij heeft. Voor hem de normaalste zaak van de wereld, voor mij een verlangen dat ik maar mondjesmaat toepas. Dat God groter is dan welke oplossing, dan welke donker gevoel, dan welk mens ook. En ik dus bij Hem [Jahweh] mag komen.

Dat bracht verlichting in de zwaarte en toen ik vervolgens het gesprek voortzette met hem bespraken wij wat het betekent als je verdraagt en het iets mag kosten. Maar ook dat God geen oplossing op bestelling geeft. Daar wil ik hieronder meer over schrijven.

Mijn goede vriend beschreef hoe hij door schade en schande de grenzen van zijn fysieke lichaam leert kennen. Ik daarentegen zit precies aan het andere eind van die schaal, namelijk dat ik bij ieder zuchtje tegenwind de haven invaar om te kijken wat er aan de hand is met mijn schip. Heeft het misschien te maken met de maatschappij waarin we zo op zoek zijn naar geluk en goed voelen. Dat het allemaal perfect en volmaakt moet zijn? Dat vroeg ik me af met hem.

Mijn leven kende tegenslag maar vooral een jeugd waarin ik eigenschappen ontwikkelde die een verwend kind kenmerkte, overladen met aandacht. Waarin ik in het middelpunt stond en weinig weerstand tegen kwam. Dit alles als gevolg van chronische bronchitis en veel ziek thuis zijn. Daarbij vermeed ik zoveel als mogelijk ruzies. In mijn volwassen leven ben ik die weerstand ook uit de weg gegaan en leerde daardoor niet volwassen te worden en verantwoordelijkheid te nemen. Maar ook leerde ik niet dat ik soms mijzelf diende weg te cijferen voor de ander. Gewoon uit liefde om iets voor de ander over te hebben. Iets waar ik al regelmatig over gestruikeld ben in de relatie met mijn vriendin.

De vriend gaf het volgende voorbeeld. Als je naar de Mac Donalds gaat en je bestelt een Mac menu: frietjes, hamburger en cola light. Dan heb je je bestelling in een mum van tijd in je bezit en eet je je buik vol. Is het niet net zo met God, wij bidden en verwachten dat God antwoordt op bestelling, precies wat we gevraagd hebben. En daar gaat de vergelijking mank, want God is niet 1+1=2, God is soms wachten op de uitkomst, geduldig wachten tot Hij geeft. Hij hoort, zeker. Maar is wat we vragen in lijn met Zijn wil. Ja, onze wil is duidelijk, wij vragen en willen wel, en wel nú. Maar God werkt anders.

Ik ben het al vaker tegengekomen dat ik ergens in gebed om vroeg, zelfs anderen bij inschakelde, maar God mijn gebed niet verhoorde. En wat bleek, ik was er niet bij gebaat geweest. Aan het begin van het jaar dacht ik extra uren aan te kunnen op mijn werkplek en bad daarvoor. Ik deed zelfs een gebedsverzoek aan twee groepen mensen. Maar de gebedsverhoring bleef uit en dat bleek goed te zijn voor mij. Dus soms is geduld een weg tot wijsheid en herziening van eerder verlangen.

De boodschap die ik meeneem deze ochtend is voor mij duidelijk; ik wacht. En zoals iemand in mijn omgeving laatst zei: ‘Ik voel me slecht, en dat is juist goed.’ Om aan te geven dat de weg die wij gaan, de weg van herstel soms wat mag kosten. Dat onze weg geen rechte streep is van succes maar bezaaid is met hobbels en uitdagingen, hopende dat de dalen niet te diep worden en de bergen niet te hoog waardoor we het zicht op onszelf kwijt raken. Dat wens ik ieder ander toe. In Jezus naam. Amen.