Dat wat ik nalaat

Als man van 61 jaar zonder kinderen lees ik regelmatig in het nieuws dat bekende mensen overlijden die ooit betekenis hadden voor anderen. Die mensen al of niet met kinderen lieten iets achter of dat muziek is, politiek of sport ze waren bekend en waren in het nieuws. En in de aankondiging van hun overlijden wordt soms kort die betekenis uit de doeken gedaan.

De meeste mensen zijn niet bekend, sommigen overlijden zelfs zonder bekenden. Triest. Maar de meeste mensen hebben een kring van mensen om zich heen; familie, vrienden, collega’s, kennissen, sportvrienden, buurtgenoten en ga zo maar door. Overal waar mensen leven, vormen ze relaties.

Mijn moeder werd 90 vorige week, een prachtige leeftijd en ze is sterk, bij de tijd en helder in haar denken, doen en laten. Een zegen. Zij heeft vast laten leggen hoe ze als ze overlijdt alles geregeld wil hebben. Wijs. Ik vroeg haar eerder, zijn er open eindjes in uw leven (ik zeg nog u), nee, antwoordde ze. Als ik morgen overlijd dan is het goed. Ik ben ook niet bang om te overlijden, voegde ze er nog aan toe. Wow, die moeder van me. Allerlei problemen die mensen kunnen hebben, daar heeft zij geen last van. Vrede is er. Als ze ‘s ochtends in haar stoel voor het raam naar buiten kijkt en bidt, dan is God daar en vrede. Wow, wat een rijkdom.

Zoals ik in de eerste alinea schreef ben ik kinderloos. Dus wat geef ik door. Vaders die hun kinderen opvoeden en een erfenis nalaten, dat is niet aan mij besteed. Het kan zijn dat je hard werkt en je kinderen materieel erven: geld en spullen. Maar waar ik bij stil sta, is de geestelijke erfenis die ik nalaat.

Mijn geestelijk erfenis zit niet in de aanleiding tot het schrijven van deze blog; dat ik wat jaloers kan zijn op schrijvers van boeken die iets tastbaars nalaten. Toen ik daar bij stilstond, ontstond het idee voor deze blog. Mijn doel in mijn leven is mensen dichter bij Gods Koninkrijk brengen. En in mijn werk en in mijn privé geef ik daar vorm aan. Dat is mijn nalatenschap. Die is niet op 1 punt gevestigd in het moment dat ik geld nalaat wat ik verdiend heb in mijn leven, maar dat is waar ik iedere dag in wandel en van uitdeel; mijn geloof in God.

Die nalatenschap krijgt niet vorm in een bloedband met kinderen, maar wel door een discipel te zijn van Jezus en te leven met mijn naaste. En dan kunnen vaderlijke eigenschappen naar boven komen waar ik anderen in hun gemis van kan voorzien. Dat is wat ik dagelijks doe, en dat is de erfenis die ik meegeef. Dat is wat mijn leven zin geeft. Dat is waar ik voor leef. En lieve mensen, er is voor mij geen grotere vreugde denkbaar dan dit leven in Gods genade te mogen leven, heel nederig maar vol, en levendig.

Het lijkt mij een groot gemis om niet geïnvesteerd te hebben in de groei in geloof om een liefdevol mens te zijn. Ik moest die weg ontdekken. Maar laat ik niet generaliseren, misschien heb jij precies de juiste hoeveelheid liefde ontvangen die je de basis gaf om uit te delen. Proficiat. Geweldig. Mijn weg is anders. En dat is ok. Ieder heeft zijn eigen unieke weg te gaan.

Ik zegen jouw weg en dat wat jij nalaat. Misschien is het een lange termijn opdracht en zijn de vruchten verderop zichtbaar, wellicht aan het eind van je leven. Maar ik gun je ook dat je nu uitdeelt van de liefde die in je is en je dat mag zien als levende erfenis in jou als persoon waar je vanuit mag leven en die je uitdeelt aan je omgeving. Amen.