De spiegel van mijn ziel

Voor wie vaker blogs van mij leest, zal het niet verbazen dat de aanleiding voor deze blog gelegen is in een boek. En het boekgedeelte dat ik onder jullie aandacht wil brengen, is ‘het open leven’ van Jamie Buckingham, het betreft hoofdstuk 3 dat ‘Heer van het onderbewuste’, heet. Ik heb het de voorbije week meerdere keren gelezen en elke keer lees ik er weer iets nieuws in. En toen ik het vanavond voor de zoveelste keer las, kon ik enkele juich-kreten niet onderdrukken.

Mijn fascinatie voor het onderbewuste heeft een directe relatie met dromen. Voor de liefhebbers heb ik hier op FF sinds kort een community opgericht ‘Dromen vertellen’. Wat ik daarmee beoog, is wat ik in dit boek zo mooi aangereikt krijg, het onderbewuste doorgronden. Dat wat op het eerste gezicht zo diep verscholen ligt in ons innerlijk.

De schrijver beschrijft in het hoofdstuk hoe hij zelf vaak angstige dromen heeft, er niet bij stil staat, maar anders dan enkele van zijn geestelijke vrienden die over engelen, cherubijnen, hemelse heerscharen en zelfs over Jezus zelf dromen, waar hij dus monsters op zijn weg vindt.

Hij beschrijft onze geest daarin op de volgende wijze: ‘Als we ons onze geest voorstellen als een diep meer, dan is ons bewustzijn de oppervlakte van dat meer, en ons onderbewuste alles wat daaronder zit. De ‘waterspiegel’ van het meer weerkaatst niet alleen alles om het meer heen, maar ‘ontvangt’ ook alles wat in het meer terechtkomt. Behalve de omtrek en diepte van het meer (erfelijkheid) is alles wat zich in dat meer bevindt (milieu) daar via het bewuste terechtgekomen. Sommige dingen daarvan blijven aan het oppervlakte drijven, waar ze duidelijk zichtbaar zijn, maar het overgrote deel van onze ervaringen is naar de bodem van het onbewuste gezonken of geduwd.’

Hier pauzeer ik even, het gaat nog verder wat ik met jullie wil delen: ‘..Alles wat ons van de moederschoot af overkomt, maakt deel uit van het grote meer dat we het onderbewuste noemen. De meeste negatieve ervaringen zijn naar de bodem geduwd of ‘verdrongen’, zodat onze waterspiegel een betrekkelijk glad, rimpelloos voorkomen heeft. Maar ónder die kalme waterspiegel sluimeren vaak vergeten, maar niettemin nog steeds heel reële, pijnlijke, traumatische ervaringen, die een groot deel van ons eigenlijke ik vertegenwoordigen. Als de bewuste geest gaat slapen, ontspant hij zich. Dan komen er dingen uit het onderbewuste - de grote opslagplaats van weggeduwde ervaringen die een groot deel van onze geest in beslag nemen - bovendrijven, als even zovele belletjes in het water van het meer. Die belletjes barsten vaak open; daardoor vermengen ze zich met de slapende, bewuste geest, en dat veroorzaakt dromen.’

Ik geef toe een heel verhaal, maar het vormt de basis van wat de schrijver heeft ervaren in zijn zoeken naar innerlijke genezing dat ook de subtitel van het boek vormt. Hij beschrijft, en dat herken ik, zijn leven gekenmerkt werd door maskers op te zetten, daarmee voorkomend dat zijn ware ik naar boven zou komen. Zijn ware ik die naar boven kwam in frustraties op de snelweg, in de woede toen hij met een hamer op zijn duim sloeg, toen iemand hem aan zijn baard trok en hij met gebalde vuisten klaar stond als antwoord hierop. Dit alles was nog niet in volmaakte harmonie met God en dat was wat hij wilde. Hij vertelt dat ‘..het hem niet beviel dat er onder het schijnbaar zo kalme, rimpelloze oppervlak van mijn leven zo’n ziedende hoeveelheid ‘ik’ lag die voornamelijk materialistisch, dierlijk en vleselijk was, slechts licht gevernist met de Christus, die van mijn bewuste waterspiegel tot in de donkere diepten van mijn onderbewustzijn was getrokken.’

Waar de Freudiaanse psychoanalyticus de herinneringen naar boven haalt en je dan met deze in het verleden opgelopen wonden mee moet leren leven, is er een verschil met het laten genezen van die wonden.

Verderop beschrijft hij zijn eigen reacties op mensen, waar hij negatief reageert in plaats van positief in liefde. Daartoe dient het onderbewuste schoongemaakt te worden. Dan is het zaak ons niet van onze uiterlijkheden te ontdoen want dat is geen heiligheid. Het gevecht moet zich op geestelijk vlak afspelen. Het transparant worden door de Heilige geest en te vragen alles wat verkeerd is uit ons te verwijderen. Jezus als Heer van mijn onderbewustzijn.

Hoe dat te doen? Daar geeft hij drie uitgebreide beschrijvingen van. De eerste is, wandelen in absolute gehoorzaamheid aan Christus. Daartoe is het goed (twee) om te bidden in tongen, in de Geest. Om voorbij het denken, want dat is waar de diepte van het meer is, buiten mijn verstand om direct contact te hebben met de Vader. Dan worden de gebieden van mijn onderbewustzijn waar mijn eigen ik nog op de troon zit, onderworpen aan Jezus Christus. En dan als de Heilige Geest alle vuil uit je onderbewustzijn naar de oppervlakte laat komen, wat doe je dan? Wegsturen (drie). Als je die herinneringen uit het verleden wegstuurt, werp je ze niet alleen uit, maar sluit je ook de deur waardoor ze binnenkwamen. Dat is de conclusie over hoe dit actief aan te pakken.

Ik ben daar mee aan de slag aan het gaan en het werkt. Vandaar het gejuich en de verwondering. God is goed en wil ons zuiveren, diep van binnen. Amen.