Het nieuwe omarmen

Zoals je misschien gemerkt hebt, schrijf ik veel minder blogs. En dat is best vreemd. Jarenlang waren mijn blogs de motivatie onder mijn groei. Soms is een onderwerp te persoonlijk om over te schrijven. Want groei is er dat is onveranderd, maar het laatste was werkgerelateerd en kon ik hier niet uit de doeken doen.

Ik loop de afgelopen dagen tegen iets nieuws aan. Ik heb vakantie en het is zo heerlijk om helemaal leeg te zijn. Ik bedoel zonder vaste patronen, zonder agenda van het werk vol met cliënten, zonder te weten waar ik uitkom. En dat is heerlijk. Het geeft mij heel erg het gevoel dicht bij het nu te zijn. Te leven van dat wat er is. Dan realiseer ik me in dankbaarheid vanavond hoe rijk mijn leven is op zoveel vlakken. En ook daar hoef ik niet perse iets mee, anders dan ervan genieten.

Ineens denk ik aan iemand die het zo fijn vond mijn blogs te lezen. Ergens vind ik het jammer dat die inspiratie dan zo ver weg lijkt. Anderszins is het ook goed. Het zet mij stil bij wat het leven is. Dat het uit meer bestaat dan alleen maar de honger naar groei. Dat er meer is dan een betere uitgave van mijzelf te zijn. Het zorgt voor omarmen. Iets wat ik mijn cliënten vaak voorspiegel. Niet vasthouden aan wat je graag wilt, maar leven met wat er is. Dat reduceert ieder gevecht tot een overwinning op acceptatie.

Het is deze houding die er deze dagen is, mij goed doet maar soms wat leeg lijkt te voelen. Taal is soms lastig. Waar leeg vaak een negatieve associatie heeft, leg ik hem hier uit als gedachteloos, zonder doelen, in het nu, in balans. Dat zijn waarschijnlijk betere manieren om uit te leggen dat het me goed gaat.

Tot slot een lofprijzing:

Heer, mijn God, U voorziet, elke dag opnieuw is Uw plan gereed.
Dank U God voor Uw liefde.
Dat U mij ziet.
Elke dag opnieuw.
Geen dag is U teveel.
U bent goed.
Goede God groot is U trouw.

In Jezus oneindige, liefdevolle Naam.

Amen.