Processen

Ik zei het laatst tegen iemand, dat het soms zo moeilijk is om te veranderen. Dat verandering zicht vraagt op en vooral heel veel geduld voor het proces dat werkzaam is. Ik verwoord het hier preciezer dan in het desbetreffende gesprek. Hoe dan ook het is wachten, oefenen en soms hopen dat er verandering in iemands leven zichtbaar is. In mijn werk als hulpverlener een belangrijk onderwerp om regelmatig aan te halen in gesprekken die ik heb.

En hoe zit het in mijn leven. Hoe werken die processen in mijn leven? Ben ik ergens in proces in. Ja het is een inkopper, de titel verraadt het al, ook ik ben in proces. En dan op het gebied van christen zijn, preciezer gezegd, milder te worden, waar ik eigenlijk minder snel oordelen wilde schrijven. Maar ja, juist milder worden dekt de lading van mijn proces.

Hoe doe ik dat. Allereerst neem ik mezelf serieus door er gebed voor te vragen. Dat deed ik afgelopen zondag na de dienst in de Egma. Dan raken de woorden van het echtpaar dat voor mij bad mijn hart, met een traan die doorbreekt als gevolg. Mooi hoe de woorden van God door anderen heen mij bereiken. Vervolgens is het zaak stil te staan en te zien of er voorbeelden zijn van mensen die ik oordeel. Vaak gaat het over mensen die ik ken. Ik kan heel zwart/wit denken. Het is een overblijfsel uit mijn jeugd, waarin ik niet leerde te vergeven maar hardvochtig mijn standpunt verdedigde zonder aanziens des persoons. Nu ik enkele jaren geloof en met Jezus wandel, verlang ik ook dat stuk in mijn leven te helen.

Je bent in proces, zou ik tegen mezelf zeggen als ik nog niet veel merk van de verandering waar ik me in Christus aan bloot stel. Verander mijn denken hoorde ik iemand zeggen. Nee, vernieuw je denken. Precies zoals in de Bijbel staat in 2 Korintiërs 10:5 ‘Ik breek valse redeneringen af en elke hoogte die zich verheft tegen de kennis van God, en neem elke gedachte gevangen om die te brengen tot de gehoorzaamheid aan Christus.’

Daar horen ze valse redeneringen, en die redenering uit mijn jeugd hoort daar ook bij, als ook de gedachten die zich verheffen tegen de kennis van God om die allemaal te brengen tot de gehoorzaamheid aan Christus. Zo sterk, zo’n mooie Bijbeltekst. Gedachten gevangen nemen, stuk voor stuk. Ik wil het doen en ik zal het doen, in Christus Heilige Naam.

En ook dat is afwachten. Vertrouwen dat God in Zijn almacht mij zijn heling zal schenken. En soms krijgen we dan ineens door, dat het werkt in jezelf. Hoe dat kan? Geloof hebben, zoals in Mattheüs 17:20 staat: ‘Als ik een geloof heb als een mosterdzaad, kan ik tegen deze berg zeggen: Verplaats u van hier naar daar! En hij zou gaan, en niets zou voor mij onmogelijk zijn.’

Er schiet me gelijk een werksituatie in gedachten waar ik dat mosterdzaad aan geloof voor inzet. Dat is geloof. Ik zal dat onder de knie krijgen waar ik soms van denk, het is te hoog gegrepen. Ik zal ervoor bidden, ipv piekeren. Dat wordt me al schrijvend duidelijk: doen. Nu. het staat in Jakobus 2:17 ‘Zo is ook het geloof als het geen daden heeft, in zichzelf dood.’

Die laatste kan ik goed gebruiken als iemand of ikzelf het aan verantwoordelijkheid ontbeert. Dan mijn geloof in handen nemen en strijden. Anders leidt dat prachtige geloof tot de dood. Als iets waar geen leven in zit. En ik wil leven, bruisen en mijzelf verwonderen.

Uit het een kwam het ander in deze blog van processen, naar vernieuwen van gedachten, naar geloof hebben als mosterdzaad, tot het geloof omzetten in daden. Mooi hoe God dit leidt.

Gezegende Kerstdagen voor jou!

Amen.