Mannenharten

Voor me ligt het *boekje van Jan Pool open dat hij uitdeelde aan de deelnemers aan het Man up event nu bijna 2 weken geleden (waar ik eerder over schreef), het heet ‘Help, ik ben een man’. Een leuke titel, die hulp veronderstelt bij het man-zijn. Ik lees er zo nu en dan een gedeelte uit. Het spreekt me aan, niet zozeer dat het me veel nieuwe inzichten geeft als wel de herkenning van hoe het in mijn leven gaat. Elke keer denk ik, maar dat heb ik ook, als hij het over typische mannen/vader/ouder-onderwerpen heeft.

De reden dat ik deze blog schrijf heeft niet alleen te maken met deze herkenning maar ook met mijn eigen rol als man en dan vooral de rol die ik als hulpverlener heb voor mannelijke cliënten. Als kinderloze man van 59 ontbrak bij mij tot niet zo lang geleden het verlangen om een voorbeeld te kunnen zijn voor andere mannen. Simpelweg omdat ik zoveel moeite had om zelf iemand te zijn. Zoals je waarschijnlijk weet als je meer van mij leest, heeft mijn huidige vriendin daarin een grote rol gespeeld door mij consequent op mijn uitdagingen en slachtoffergedrag te wijzen. Het gevolg was dat ik groeide, van een man die veel beren op de weg zag, tot een man die heldhaftig beren schoot. Oftewel zijn problemen in de ogen kijkt, aangaat en oplost. Dat alles niet zonder God. Ik geloof, en dat brengt me terug naar het boekje van Jan Pool.

Op pagina 61 staat het volgende: ‘Als jij wilt dat het goed gaat met je kinderen, dan moet je ervoor zorgen dat de tegenwoordigheid van God in je gezin is. Hoe krijg je dat voor elkaar? In de eerste plaats door ernaar te verlangen. Heb jij honger naar God? Is jouw relatie met God het belangrijkste dat er bestaat? Misschien ben jij te druk daarvoor: carrière, verantwoordelijkheden en hobby’s kunnen in de weg staan. Als je kinderen van jongs af aan jouw passie zien, jouw diepe hartsverlangen om de Here, jouw God, lief te hebben met heel je hele hart, ziel en verstand, dan heeft dat veel invloed. Jouw voorbeeld heeft een enorme impact op hen. Je legt een belangrijk basis neer voor de rest van hun leven.’

Ik geef het toe, het is een heel verhaal. Maar het is belangrijk voor mij (en misschien voor jou) om bij stil te staan, ook voor vrouwen. Want dat wat wij voorleven wordt door anderen nageleefd. Misschien niet precies zoals je het zelf doet, maar wel daarvan afgeleid. Dat is ook hoe serieus ik mijn rol als hulpverlener en ‘vader’ nu op mij neem. Ik zie dat ik een ‘vader’ kan zijn voor mannen, voor jong en oud. En als mijn passie voor God, Jezus en de Heilige Geest zoals afgelopen week van mij afspat en ik dan dit lees, wil ik dat hier delen niet alleen om te getuigen van die vreugde die het geeft maar ook omdat het andere mannen misschien aan kan vuren om op zoek te gaan naar hun honger naar God, of misschien ben jij een vrouw die het vuur mist misschien spoor ik jou wel aan om stil te staan en op zoek te gaan. Daarom schrijf ik en deel ik mijn ervaringen, om zaadjes te planten in de levens van anderen.

Verderop in dit hoofdstuk gaat het over de tijdelijk zalving op Sauls leven. Er staat: ‘Aanvankelijk ging het hem voor de wind, de tegenwoordigheid van God was in zijn leven en hij was succesvol. Maar het ging fout toen hij dacht dat hij God niet meer nodig had. Hij loste de dingen op zijn eigen manier op, maar dat was niet Gods manier. Daardoor werd de zalving minder en minder. Hoe anders ging dat bij David. Hij had vanaf het begin een intens verlangen naar God. Ja hij maakte ook fouten, maar hij kwam altijd weer terug bij God. Je kinderen zullen geneigd zijn jouw voorbeeld te volgen, zowel in het goede als in het slechte. Er rust dus een zware verantwoordelijkheid op jou als vader.’

En dat is wat ik herken, dat de zalving ook op mijn leven alsmaar toeneemt. De voorbije weken gebeuren er wonderlijke dingen, die ik niet los zie van God. Nee, juist de tegenwoordigheid van God in mijn leven maakt voor mij het verschil. Dan maak ik zoals vandaag een vreugdedansje na afloop van een gesprek, dat mag je best weten. Dan dank ik God en krijg door dit boekje de bevestiging van wat ik doormaak; de zalving die er door Gods tegenwoordigheid op mijn leven rust. En dan mag ik dat cadeau uitpakken en hier weer doorgeven. Op zo’n moment als dit denk ik: ‘Het leven wordt niet veel mooier dan dit’. Maar gelijk daar achteraan, maar God maakt het onmogelijke waar en gaat me nog veel grotere wonderen geven. Dat is wat zalving doet met een mens. Dus van ‘Help, ik ben een man’, kan ik zeggen: ‘Dank U Vader voor mijn leven als man’. Amen.

(*Boekje ‘Help, ik ben een man’, van Jan Pool)