Een fluitje van een cent

Afgelopen twee weken was ik met mijn vriendin op vakantie in de Ardennen. Het was de laatste week regenachtig en wij waren van plan om op maandag terug te gaan naar Nederland of te kijken wanneer de regen ons te veel werd en dan terug te keren.

Afgelopen maandag ging mijn vriendin wandelen met vrienden die op dezelfde camping als wij staan. Na afloop spraken we af bij een pannenkoekenrestaurant een paar dorpen verder. Ik was thuis gebleven en nam de auto naar die plek een kleine 8 kilometer verder. De Ardennen zijn heuvelachtig en ik reed licht bergafwaarts toen ik ineens een hard fluitend geluid hoorde. Ik dacht aan een vogel, en dacht aan de auto voor mij maar toen die uit het zicht verdween, bleek dat het mijn auto was. Een knarsend geluid, alsof een slijpmachine werkte, een hoog, onregelmatig fluitend geluid. Ik was hevig geschrokken. Het ontbreken van een vluchtstrook op de meeste provinciale wegen was me al vaker opgevallen. Gelukkig was er een ruime parkeerhaven onderaan de helling, waar ik de auto parkeerde. Ik probeerde de auto op de korte ruimte uit, maar het fluitende geluid bleef. Ik belde mijn vriendin, die stuurde een van onze vrienden. Ook die hoorde het geluid. We keken onder de motorkap. We begrepen er niets van.

Inmiddels had mijn vriendin contact gelegd met de dealer en werd er een dossier aangemaakt. Wij besloten in het plaatselijke cafe te wachten tot er een monteur langs zou komen. Na 2 uur als we niets gehoord hadden moesten we bellen. We deden woordspelletjes en bestelden een pikante bitterbal. Maar hulp bleef uit. We werden gebeld door de alarmcentrale, en belden zelf terug. We wachten geduldig. We hadden met 8 verschillende medewerkers contact. Inmiddels was het begonnen te regenen, en keerde onze vriendin die ons naar het cafe had gebracht terug naar de camping. De uren verstreken.

Ik zag een zwerm mussen in de struiken spelen en besloot op de uitkijk te gaan staan, mocht er hulp langs komen dan zou ik die aanhouden. Ondertussen bad ik onophoudelijk. Mijn vriendin las een boek. De uren verstreken. We hadden meermaals contact met verschillende mensen van VW België maar geen hulp. Om half acht ‘s avonds, na 5 uur wachten, kreeg ik een man aan de telefoon die in het engels uitlegde dat hij bij onze auto stond. Hij zou ons ophalen.

Even later verscheen er een takelwagen die het dorpje niet in kon, luid toeterend waarschuwde hij ons te komen. We renden naar hem toe. Er was een bankje achter de twee stoelen voorin, waarop we plaats namen. Blij en moe arriveerden we bij de parkeerplaats, we legden uit wat er gebeurd was. In de stromende regen legde de monteur, een jonge man, uit dat het iets met de remmen was en ze de auto naar een VW dealer zouden brengen. De auto werd op de vrachtwagen gezet en afgeleverd in Bastogne. We werden naar een verhuurbedrijf gebracht en kregen een vervangende auto. Moe arriveerden we om tien uur ‘s avonds op de camping.

De volgende dag gingen we met een vlaai naar de garage, je kan maar beter een goede indruk maken, waar een vriendelijke, engels sprekende medewerker ons zei te wachten. Ze zouden de auto nakijken. Na 45 minuten kwam hij terug, we kunnen niets vinden zei hij. De auto rijdt goed, er zijn geen mankementen. Mijn mond viel open van verbazing. Hoe is dat mogelijk. Ook opgelucht over de rekening die meeviel, namen wij de auto mee terug naar de camping.

Op de terugweg moest ik er telkens aan denken dat de auto misschien ergens weer problemen zou geven. Die avond vroeg ik de Heilige Geest hoe het kon dat er niets aan de auto mankeerde. Ik kreeg een antwoord in gedachte, het was het onophoudelijk bidden in tongen dat het verschil had gemaakt. Een andere verklaring voor deze bovennatuurlijke ‘genezing’ van onze auto kon ik niet vinden.

Gisteren reden we van België naar Nederland, de auto reed als een zonnetje, door nu en dan flink slecht weer. Vooral in het begin vond ik het spannend. Gedachten aan de pech werden echter steevast beantwoord door een stem in mijn binnenste die zei:’ Vertrouw op Mij’. En dus kwam ik mijn angst te boven. En zit ik nu hier thuis. Een Bijbeltekst die ik opzocht is uit Nahum 1:7, ‘De HEERE is goed, Hij is tot een vesting op de dag van de benauwdheid. Hij herkent hen die hun toevlucht nemen in Hem en op Hem vertrouwen.’ En Hebreeën 2:13, ‘ Ik zal mijn vertrouwen en hoop op Hem stellen.’ Amen.