Oude zuster Broekman

Ik lees een boek waarin veel wijsheid wordt verwoord: "Een eigen weg te gaan, ouderen en spiritualiteit" van Herman Andriessen. Tijdens het lezen word ik getriggerd door de tekst en denk onwillekeurig terug aan oude zuster Broekman, die ik me herinner van vijfenzestig jaren terug. Omdat ze geen oma van me is geweest, maar wel een toegewijde gelovige, noemden mensen in de christelijke gezindte elkaar "zuster".
Toen was ze net zo oud als ik zelf nu ben.

Wanneer je naar haar toe ging, hoefde je geen afspraken te maken. In die tijd ging ik naar de MULO in Coevorden, al waar oude zuster Broekman ook woonde. Ze was baptiste maar bovenal was zij een vrouw van grote wijsheid en had de Here Jezus innig lief. In die tijd was ik zelf op ontdekkingstocht en ontwikkelde een sterk verlangen om de God van de Bijbel te leren kennen. Wanneer je je in haar aanwezigheid bevond, dan leek het wel of de tijd stil stond. Haar vroomheid was zo natuurlijk, dan leek het wel of je, in haar zelf, de grote Meester ontmoette.

Mijn leven lang was ik een jongen met veel vragen en bij haar waren alle vragen veilig. De meeste herinneringen aan haar zijn vervaagd. Inhoudelijk weet ik niet meer zo precies waarover onze gesprekken gingen. Wel, dat het alles te maken had met het Koninkrijk van God. Wat een zaligheid is het om als jongeman ouden van dagen te ontmoeten die een heel leven achter zich hebben maar nog vol zijn van Gods Geest. Oude zuster Broeman was zo'n vrouw. Ik houd haar naam in ere. Geve God dat in onze ontspoorde tijd mensen de weg vinden naar hen die vol zijn van de liefde en wijsheid van de Allerhoogste.