Ik kan veranderen

Mijn gedachten, daar schrijf ik vaker over. Hoe ik er stil bij sta. Hoe ik vind dat ik meer ben dan mijn gedachten. Dat er een hele wereld schuil gaat voorbij gedachten. Dat ik mijn gedachten door een psychose niet meer kon vertrouwen. Lange tijd daarna bang was als gevolg van dit wantrouwen. Ik opkrabbelde, nieuwe dingen leerde met behulp van mijn brein. Om uiteindelijk bevrijding en genezing te krijgen van dat wat ik vertaal als diep weggestopte gedachten.

Diep weggestopte gedachten gaan bij mij over gedachten die ik had (heb) over mijn vader toen ik opgroeide, en de mist die er was als ik nu aan hem dacht. Het Vaderhart van God dat ik mocht ervaren na gebed. De wanen die ik ten tijde van mijn psychose had en de guru die ik toentertijd op een voetstuk plaatste. De liefde van mijn ouders waar ik als kind een besluit over nam: ‘Zo wil ik niet liefhebben’ en ‘Ik ga het anders doen’. Voor deze onderwerpen ervaar ik genezing door het gebed dat ik mocht ontvangen tijdens een recente coachtrainingsavond.

Maar er zijn al weer nieuwe weggestopte gedachten die naar boven komen. Die gedachten komen ook in mijn dromen naar voren. Ze hebben te maken met mijn moeder en haar vervormde liefde, waar ik me van los moest maken. De symbiose waar ik lange tijd deel van was. En alle vrouwen die ik een groot deel van mijn leven daardoor zelf ook probeerde te beïnvloeden met de liefde die mijn moeder mij leerde. Daar gaat het volgende stuk van genezing over. Verbreken, losmaken, leegmaken, vullen, leer ik op de coachtraining. Dat is de weg die ik met behulp van anderen hierin kan gaan.

Ze hebben allemaal invloed op mijn gedachten. En ik zie hoe mijn gedachten en identiteit lange tijd gevuld werden met een leven zonder God. Vanaf mijn 14-de tot mijn 39-ste had ik niets met God te maken, wilde Hem niet in mijn leven. En het keerpunt, de psychose, leidde tot een terugkeer naar mijn geloof. Maar dat betekende dat mijn leven zich nog 10 jaar in chronische angst voltrok. Om sinds 2013 een begin te maken met het leren kennen van mezelf en God.

Waarom deze chronologische beschrijving van mijn leven? Ik zie hoe ik de laatste week leer om gedachten waarin ik mezelf normaal gesproken omlaag mee haalde, vaak ingegeven door onmacht, nu direct kan vervangen door helpende gedachten. Dat is een eureka-moment, een blijde uitroep na het vinden van een oplossing voor een moeilijk probleem, staat er op internet. En hoewel ik die uitroep niet letterlijk deed, is het toch een blij moment. Het lijkt alsof ik niet langer bloot sta, aan mijn eigen negativiteit en schuldgevoelens.

Een voorbeeld. Ik maakte afgelopen woensdag op mijn werk op school een kolossale blunder. Maar direct kon ik gedachten die mij normaal gesproken hadden gezegd dat ik gefaald had, ombuigen naar ‘iedereen maakt fouten, ik ook. En dat is helemaal niet erg’. Toen ik het ook aan andere collega’s vertelde en die hetzelfde zeiden, bracht ik het niet alleen in het licht maar zorgde ik er ook voor dat ik geen schaamte hoefde te voelen. Ik erkende mijn fout. Dat deed alle weerstand die er was om negatieve gevoelens over het voorval te hebben, verschrompelen. Tenslotte meldde ik het aan mijn leidinggevende. Ook daar werd er niet vervelend op gereageerd. Dat hielp wel, moet ik toegeven. Fijne werkomgeving. Het was en.. en, zowel mijn besluiten als de milde omgeving. En dan nog kunnen er mensen zijn die het me kwalijk nemen, dat is iets van hen. Niet iets waar ik mij schuld bij aanpraat. Dat zij in zichzelf geen mildheid voor andermans fouten kunnen opbrengen, zegt iets over hun eigen perfectionisme. Niet iets over mij.

Die twee gedachten over deze situatie zijn aan de ene kant met elkaar verweven, aan de andere kant staan ze volkomen los van elkaar. Want het is de geschiedenis in beide personen, die het product zijn van de gedachten die zich (vaak onwrikbaar) in iemands brein nestelt. Ik ben dankbaar dat ik in de mogelijkheid ben om nog te kunnen leren. De kwaliteit van mijn gedachten als het ware aan een nader onderzoek onderwerp. Leer dat wat ik vandaag dacht, niet hetzelfde hoeft te zijn morgen.