Het voetstuk omver geworpen

Het is nacht. Ik kan niet slapen. In plaats van te liggen woelen, ben ik eruit gegaan en heb ik plaats genomen op mijn favoriete plek, schrijvend aan tafel voor mijn Ipad. Ik las een stuk uit de Bijbel over Jeremia en de ballingschap en valse profeten. Daarna schreef ik in mijn dagboek en toen kwam het nog vage idee van deze blog.

Afgelopen dinsdagavond was er een gebedsavond van Cleansing Stream waar ik de coachtraining volg. Elke maand komen we samen. De keer voorafgaand was gevraagd wie er teamgebed wilde. Dan zou diegene geïnterviewd worden. Ik gaf aan dat wel te willen.

Halverwege de maand had het interview plaats. Ik had er over nagedacht wat ik wilde bespreken. Het zou gaan over wat er gebeurt was ten tijde van de psychoses en alles wat zich verder aandiende tijdens het interview. Ik sprak voor het eerst over wat ik had meegemaakt rond de psychoses en bracht in het licht wat mij tot dan toe zoveel schaamte had gegeven.

De andere leden van de groep kregen een taak toebedeeld, en die taak werd anderhalve week van tevoren toegestuurd zodat er gebed kon worden uitgesproken en mogelijke indrukken van de Heilige Geest opgedaan konden worden. De avond zelf was mooi. Hoe ieder onder Gods leiding en de Heilige Geest indrukken deelde, die mij de kans gaven mijn verleden te verbreken, te belijden, vergeving te vragen, te bekeren, en te vullen met de glorie van God. Het gaat te ver hier helemaal over alles in detail te treden. Maar er gebeurt veel op zo’n avond.

Toch wil ik er iets uitlichten. Ten tijde van mijn eerste psychose was ik zoekende, ik zocht het in Oosterse meditatie en was idolaat van een soort goeroe. Ik zette deze man op een voetstuk, moest aan Jezus denken. Hoewel ik ongelovig was. En tijdens de gebedsavond werd ik bepaald door alleen Jezus als Redder aan te nemen en alle dode werken te reinigen met zijn bloed dat Hij vergoot op Golgotha. Elke goeroe en ieder ander die ik in de plaats van Jezus heb gezet heb ik de deur gewezen. Dat besluit nam ik die avond, daar bekeerde ik me van.

Het voetstuk waar ik gewend was mensen op te zetten, daar moest ik aan denken toen ik begon te schrijven aan deze blog. Eigenlijk heb ik een vader gezocht. Want dat was het andere deel van de avond, ik heb een vader gemist die mij opvoedde. Een vader die niet alleen maar leuke dingen deed met zijn zoon, maar die hem inleidde in de geheimen van het leven, in de liefde, in relaties, in werk, in emoties, in mannelijkheid, in kwetsbaarheid, in verantwoordelijkheid, en bovenal in geloof. Die vader was mijn vader niet. Ik kan het nu met droge ogen schrijven. Ik was eigenlijk verweesd. Als ik aan mijn vader dacht was er een grote leegte, een mist.

Bij de bijeenkomst werd dat tekort gevuld met de vaderlijke eigenschappen van God de Vader, ook dat kwam ter sprake. Ik vond het lastig mijn eigen vader te vergeven voor het gemis, omdat ik eigen altijd mijn moeder verantwoordelijk had gemaakt voor het ontbreken van wat ik nodig had. Ook dat klopte niet. Ik vergaf mijn vader. Vergaf mijn ouders. Zag hoe ik het gevoel van tekortkomen beleed.

De conclusie is dat ik door het zoeken van een voorbeeld in anderen, het zoeken naar mijn identiteit, mijn heil zocht in mensen die ik dan ook op een voetstuk plaatste bij het ontbreken aan het vaderhart van God. Ik kende Jezus niet als mijn Redder. Net als in Jeremia 28 waren er valse profeten, die waren er in de vorm van de goeroe ook in mijn leven. Maar ook anderen die ik door hun gaven op een voetstuk plaatste. Ineens is mij duidelijk dat mensen mensen zijn. Dat alleen God de Vader, Jezus Christus en de Heilige Geest die plaats verdienen. Ineens zie ik dat de drie-eenheid de mensen hun kracht en gaven geeft. Zonder dat ben ik als mens niets. Dat inzicht dat krijg ik hier.

Ik heb al langer begrepen dat ik zo afhankelijk ben. Dat is wat Cleansing Stream mij leert, dat ik vertrouw op wat God aan mij laat zien. Dat kan ik niet zelf bedenken. Het is de indruk van de Heilige Geest die daarin nieuwe vaak onverwachte wegen laat zien van genezing. Wegen die alleen en heel direct van God komen. Dat is het wonder dat in mij steeds duidelijker zichtbaar wordt. Waar ik in leer, de weg die ik ga, en waar ik in leer elke roem af te leggen. Ik ben totaal incapabel, God geeft mij de autoriteit in Christus. Daar kan ik geen enkele eigen kracht aan ontlenen. Het is allemaal alleen mogelijk door en uit Hem. Halleluja. Amen.