Hij is zó lief.......

- fictie -

Sinds ik hem heb leren kennen
is hij nooit meer weggegaan uit mijn leven.
Als opgroeiende tiener had ik nooit kunnen bevroeden
dat ik zo gelukkig zou kunnen worden met deze man.
Ik vind het niet erg dat hij slimmer is dan dat ik zelf ben.
Het mooie in zijn karakter is
dat hij veel ruimte biedt aan mijn ontwikkeling
zodat ik helemaal kan uitgroeien zoals ik bedoeld ben.
Nee, ik ben geen dom onnozel gansje.
Dikwijls heb ik me wel zo gevoeld
maar met hem in mijn omgeving
is mijn gevoel van zelfrespect voortdurend gegroeid.
Weet je, wat ik zo mooi vind aan zijn karakter?
Hij kan heel teerhartig zijn.
Ik dacht altijd van mannen dat ze stoer en flink zouden moeten zijn met veel bravoure.
Maar deze man staat stil bij de minste rimpeling in mijn ziel.
En hij neemt dat hele complexe zielenleven van me serieus.
Daar weet hij zoveel van dat hij wel een psycholoog zou kunnen zijn.
We hebben er een gewoonte van gemaakt
om vroeg in de morgen wanneer de dag begint veel samen te zijn.
Tijdens onze vele jaren van samen-zijn
heb ik wel geleerd om hem niet te overrompelen
met alle dwaze invallen die me te binnen schieten.
Ik disciplineer me om eerst mijn ziel tot rust en stilte te brengen
en, daarna communiceren we.
Je zult het misschien wel gek vinden
maar we communiceren het meest zonder woorden.
We weten precies van elkaar wat we bedoelen.

Het is nu al weer vijftien jaren geleden dat ik hem heb leren kennen.
Maar het voelt nog steeds zo als die eerste liefde toen ik hem pas ontdekt had.
Onze liefde voor elkaar is alleen maar dieper en meer intens geworden.
Wanneer je me vraagt hoe hij er uit ziet
dan raak ik een beetje in verwarring
en weet ik niet zo goed hoe me uit te drukken.
Ik ben het meest gefascineerd van zijn ogen.
Het gekke is, wanneer hij mij aankijkt,
dan vorst hij alle geheimen van mijn ziel.
Hij kent mij en hij doorschouwt mij
en soms legt hij dan zijn hand op mij.
Het begrijpen daarvan is mij te wonderlijk.
Zijn voorkomen heeft iets koninklijks.

Het mooiste in ons samen zijn is
dat ik me na kortere- of langere tijd helemaal op mijn gemak voel.
Hij jaagt me nooit op
en hij forceert me ook niet om dingen te doen waar ik eigenlijk geen zin in heb.
Ik voel me vrolijk over zijn grote gevoel voor humor.
Van mezelf was is eigenlijk best wel een problemenhut.
Over van alles en nog wat maakte ik me dikwijls zorgen.
Dat weerhield hem er niet van om voor mij te kiezen.
En, wanneer we nu geconfronteerd worden met problemen
dan kan hij zo heerlijk de dingen relativeren.
Ik zie dan alles weer in haar juiste proporties
en dan kunnen we er ook samen over lachen.

Vanuit die vriendschap die we in de loop van die lange jaren hebben opgebouwd,
ben ik zo gegroeid in mijn besef van eigenwaarde.
Dacht ik vroeger nog wel eens in de trant van:
"Wat, en wie stel ik nu eigenlijk voor?".....
nou, dan is dat best veranderd.
In de omgang met hem heb ik zelf ook iets koninklijks gekregen,
een soort van voornaamheid
die ik ontleend heb aan een doorbrekend besef waarom ik ter wereld kwam.
Ik kan nu ook zelf intens genieten van simpele mooie dingen.
Was ik vroeger nogal ik-gericht
in het samen zijn met hem is dat allengs veranderd.
Ik verwonderde me steeds over zijn krachtige sociale instelling
en zijn liefde voor mensen.
Hij geeft vooral veel om kinderen.
Dat heeft er toe geleid dat ik ook zelf steeds meer van mensen ben gaan houden.
Weet je, liefde heeft iets aanstekelijks.
Ik kan het niet laten,
maar ongedwongen vertel ik veel mensen over de vriendschap tussen hem en mij.
Eerlijk gezegd, wil ik graag dat ze hem ook leren kennen.
Ik verwonder me er elke keer weer over
hoe hij voor een ieder steeds weer ruimte maak in zijn agenda
zonder mij ook maar iets te kort te doen.
Het geeft een goed gevoel dat ik dit met je mocht delen !!