Goud uit modder

Het is al laat, ik schreef de volgende zin over uit ‘Verlost van je verleden’, waar ik deze week intensief mee bezig ben: ‘Vaak maakt God op deze manier ook dingen goed. Hij keert datgene wat de vijand heeft bedoeld om ons te beschadigen ten goede.’ Daar reken ik mijn verhaal ook toe.

Voor wie meer over mij gelezen heeft, ik kom van ver dat is duidelijk. Maar als ik zie wat er nu in mijn leven is, mijn werk als ervaringsdeskundige voor Eleos en de Hoop, dan zie ik hoe God dingen goed heeft gemaakt in mijn leven.

Eerst was daar een drietal psychoses. En uit het verwoestende effect dat dat op mijn leven had, vond ik eerst mijn geloof terug. En heel langzaam met de jaren groeide dat geloof uit tot wat het nu is, een rotsvaste burcht onder mijn bestaan. Dus die zin slaat op mij. De vijand, die kwam in de vorm van psychoses, en die de vijand bedoelde om mij te beschadigen, werden door God ten goede gekeerd.

Wat ik in de verschillende ontwikkelingsfasen terug lees is de herkenbaarheid van de kwaliteiten die een gezonde opvoeding met zich meebrengt. En daarna de verbazing dat ik zoveel heb moeten missen. Ik was nooit in staat volwassen relaties te onderhouden. Vandaag nog ontdekte ik een nieuwe reden waarom dat zo was. Ik was simpelweg niet in staat om: ‘Maar kinderen moeten ook leren dat ze, zelfs al hebben ze ruzie of een conflict, respect moeten tonen en rekening moeten houden met de ideeën en overtuigingen van de ander.’

Ik kon het niet. Ik was niet in staat rekening te houden met de ideeën en overtuigingen van de ander. Ik zie me op een tekening die ik ooit maakte nog zitten, boven op de wereld. Er was geen ruimte voor anderen. Nu 25 jaar geleden al. Het duurt tot vandaag dat ik zie dat ik mag leren om met anderen rekening te houden, en mezelf niet weg te cijferen. Want dat is mijn achilleshiel, ik cijferde me altijd weg. Dus in die kramp manipuleerde ik mij een weg in het leven. Vandaag leerde ik die les, omdat iemand mij confronteerde met een andere zienswijze en ik in de achteruit ging.
Dat zat me danig dwars. Maar ook hier gaf Jezus mij inzicht. Hij is er vaak op het juiste moment.
Tenminste als je er oog voor hebt.

Vanavond zei ik het nog tegen een goede vriend van mij, het gaat er om om je aan te passen aan de realiteit, in plaats van dat je vraagt dat de realiteit zich aanpast aan jou. Daar kom ik zelf op uit. Met het doorlopen van mijn proces blijkt dat mijn kijk op de werkelijkheid verandert, een werkelijkheid die er al die tijd al was. Met het afvallen van de schellen van mijn ogen, worden nieuwe gebieden zichtbaar van wat ik als de werkelijkheid ervaar. Die werkelijkheid wil ik steeds meer laten afspelen in tegenwoordigheid van Jezus. Hij is mijn Redder, alleen via Hem kan ik de Vader leren kennen. Daar geef ik steeds meer gehoor aan.

Wat ik mij afvraag, is of jij in jouw leven ook hebt gemerkt dat God iets ten goede heeft gekeerd. Heb je vanuit een tekort dit om weten te draaien en er je kwaliteit van gemaakt? Misschien wel in je (vrijwilligers-)werk, of je vrije tijd. Dat zijn mooie verhalen. Verhalen die van waarde zijn. Want uit de modder trok God mij, en maakte een weg van goud.

(Boek: Verlost van je verleden’, door Frank en Catherine Fabiano)