APKtje voor de benen wagen vragen

Ieder jaar krijg je een berichtje automatisch toe gestuurd.
Een reminder om je auto na te laten kijken.
Prima, je bent verantwoordelijk dat je in een deugdzame auto de weg op gaat.
Je rijdt daar namelijk niet alleen.

De tandarts, ook daar gaan de meeste mensen één of twee keer per jaar heen.
Je wil namelijk niet ineens voor verrassingen staan wat kiespijn of tandpijn betreft.

Hoe zit dat eigenlijk met je lichamelijke gezondheid.
Die controle heb je steeds in eigen beheer.
Er is geen standaard jaarlijkse controle.
Ook geen 'eens in de 5 jaar een check'.
Zo nu en dan krijg je een oproep om mee te doen aan een bevolkingsonderzoek.
Die wordt gehouden om vroegtijdige ziekte op te sporen.
Voor de rest moet je het zelf uitzoeken.
Stemt tot nadenken vind ik;
Gezondheidzorg mag wat mij betreft nog net iets preventiever.
Dan maar een groter lab in het ziekenhuis.

Zelf ben ik niet zo'n 'dokter-ganger'.
Ben ook geen pieper.
De vraag 'wanneer ben je ziek?'
Kan ik geen helder antwoord op geven.
In mijn gevoel is dat zoiets als 'wanneer je niet kan lopen van ziekzijn'.
Wanneer ga ik dus naar de huisarts?
Vrijwel nooit.
De mensen die mij in de afgelopen twee jaar zijn ontvallen staken net zo in elkaar.
Tegen de tijd dat ze heen gingen was de K al zover uitgezaaid dat behandelen geen nut meer had.
Met dit gegeven en het feit dat er drie mensen binnen mijn directe familie hier aan zijn overleden ben ik naar de huisarts gestapt.
Mijn vader had eigenlijk gewoon zijn hart moeten controleren, fietstest was voldoende geweest.
Dan was hij gedotterd..

Preventieve onderzoeken wilde ik.
Dat blijkt lastiger dan ik had gedacht.
De (piep jonge) huisarts wilde concrete klachten.
Snap ik wel, protocollen.

Maar goed. Ik wil onderzoeken.
Bloedprikken, en het liefst iets van een hart onderzoek.
Eigenlijk allemaal omdat het ín de gene blijkt te zitten;
hart falen (mijn vader en al zijn broers overleden daaraan)
en kanker (mijn zus, nicht en neef overleden aan kanker).
Kennelijk is dat niet echt genoeg om op basis daarvan een preventief bloedonderzoek te laten doen.
Ik moest een soort van erom zeuren.
En daar ben ik niet goed in wanneer het om dit soort dingen gaat.
Ik heb geen concrete acute klachten, wel wat vage dingen zoals nog moe zijn wanneer je wakker wordt.
Uiteindelijk is het gelukt.
Ik kreeg een bloedonderzoek en een longfoto.
Voelde me een soort van bedelaar om verder onderzoek wat ik nu per gratie kreeg.

De uitslag besprak ik met een andere huisarts uit dezelfde praktijk.
Bloed was goed en longen niet verontrustend, geen sporen van de K ziekte.
Daar ben ik blij om en opgelucht.
Maar ik wil verdere onderzoeken wat het hart betreft.
Geen punt voor deze huisarts.
Gezien de familie problematiek kan ik verder.
Opgelucht stap ik naar buiten.
Voelde me gehoord, fijne huisarts.

Zo wat een verhaal hé.
Niet heel bijzonder, maar wat mij verbaasde is dat ik bij de tweede arts mij veel meer gehoord voelde als bij de eerste arts.
Het lijkt dus wel een beetje zo dat je huisarts, de deur naar verder onderzoek, een bepalende factor is bij doorverwijzen.
Jij zelf de aanhoudende wind moet zijn.

Nou ja, voor mij mag er een eens in de vijfjaar controle komen.
Lijkt me helemaal niet zo gek.

Voor nu op naar t volgende onderzoek.
APK keuring voor mij zelf.
Of toch voor meerdere?

Een automobilist die achter het stuur plotseling hartfalen krijgt is net zo gevaarlijk als een niet deugende auto..