Solliciteren is vrijwilligerswerk

Gisteren na een dag van bellen met allerlei instantie die mij aan werk kunnen helpen, inschrijven bij instanties, schrijven van sollicitatiebrieven was ik echt doodmoe Ik was moe maar had ook heel veel hoop en energie.

Toen ik stond te koken ging mijn telefoon en de gene aan de telefoon zei zijn naam en vroeg “weet je wie ik ben” even moest ik nadenken zijn naam kwam mij wel bekend voor maar het kwartje moest nog ff vallen. En toen zei ik “u bent van de … school”
We hadden een heel leuk gesprek waarin hij mij zei dat hij heel enthousiast was over mijn brief en ervaring. We hadden het over van alles en nog wat en kwamen er achter dat hij en zijn vrouw op de zelfde camping een chalet had als ik, toeval?

Hij vertelde mij eerlijk dat er meerdere kandidaten waren dat ze veel reacties hadden gehad maar dat hij mij heel graag wilde uitnodigen. Ook zei hij dat als deze functie het niet zou worden hij wilde kijken of er dan wellicht een andere functie voor mij in de school zou zijn.
Wat ben ik blij met dit nieuws, ook al is er nog niets zeker, ik ben weer een stapje verder. Dit is mijn eerste uitnodiging op een school.

Natuurlijk moest ik gisteren even dit nieuws delen met een aantal mensen waarop dus iemand zei “solliciteren is vrijwilligerswerk” Ja het kost veel tijd en energie en inderdaad er staat niet tegenover want als ex ondernemer heb ik nergens recht op, maar ik verlies de moed niet

Ik had een poosje geleden ook een afspraak, maar dan op een dagverblijf, na een paar uurtjes meedraaien bleek dat ik overgekwalificeerd ben voor dit werk, tja dat had ik ook al verwacht. Na 37 jaar werken in de kinderopvang waarvan 7 jaar een eigen zaak hebben is gewoon op de groep staan niet meer voldoende.

Ik bid dat dit de school is waar ik mag en ga werken, en dat ik straks juf Esther wordt genoemd. De ouder van een ex pupil die mij op deze vacature wees heb ik al beloofd dat als ik aangenomen word we dit gaan vieren met een flesje prosecco.

Esther