Vrouwelijke heiligen

Ik was zo'n vijfentwintig jaar en ik had mijn overstap gemaakt van de gereformeerde kerk naar de Pinkstergemeente te Haarlem. Met veel dankbaarheid kon ik terug denken aan het vele goede wat ik tijdens mijn opvoeding bij de gereformeerde kerk had meegekregen, maar, ik verlangde naar méér.
Ik werd gefascineerd door alles wat met het werk van de heilige Geest te maken had. Ik had net een bijbelschool doorlopen van de Broederschap van Pinkstergemeenten en nu was ik in opleiding bij een grote instelling voor epilepsie patiënten. In die tijd woonde ik op een klein zolderkamertje van een onaardige gescheiden mevrouw aan de Heemsteedse Dreef. Ik betaalde netjes m'n huur van ongeveer vijftig gulden en eten deed ik bij Meer en Bosch, de instelling waar ik werkte.

Op het paviljoen "Zonnehoek", waar ik als assistent groepsleider werkte, deelde ik maandelijks onder collega's een opwekkingsbald uit: "de Stem in de woestijn". Ik was zelf een roepende in de woestijn. Als vrijgezelle jongeman van vijfentwintig jaar voelde ik me dikwijls stik eenzaam. Hoewel ik op een christelijke instelling werkte, kon ik met m'n heilige-Geest-geloof maar moeilijk aansluiting vinden bij m'n collega groepsleiders. Maar dank zij de heilige Geest was ik wel innig verbonden met die transcendente God die ik beleed. Met toewijding hield ik m'n stille tijd en deed voorbede voor zendelingen. Eens vroeg ik me af: "Waarom doe ik dat eigenlijk?" Heel goed waarneembaar hoorde ik die innerlijke stem: "De Here Jezus woont in jouw hart en Hij zoekt - in jou - de gemeenschap met Zijn hemelse Vader.

Op vrije zondagen bezocht ik de Pinkstergemeente te Haarlem. Omdat ik geen vrienden had, bezocht ik verschillende weduwen van onze kerk. Niet zo zeer om hen geestelijk bijstand te verlenen maar omdat ik het heerlijk vond mij als jongeman door die toegewijde oudere dames te laten vertroetelen. Ik genoot van al die aandacht die ik van hen kreeg en zij vonden mij een aardige jongen. Ik was een vurig belijder van Jezus en dat sprak hen wel aan.
Een flink deel van m'n tijd besteedde ik aan het lezen van godsdienstige literatuur, die ik voor een prikkie kocht in de antiquariaten van Haarlem, die ik ontdekte. Wanneer ik nachtdiensten draaide, vond ik het verrukkelijk om, voordat ik ging slapen, eerst zo'n tweedehands boekhandel te bezoeken. Van m'n 225 gulden die ik maandelijks verdiende, hield ik genoeg over om daar goede boeken van te kopen. Eens had ik het nog geprobeerd een handeltje op te zetten onder collega's, maar dat lukte niet zo goed.

Ik was echter vast beraden om de smalle weg te bewandelen. Aan liefdes perikelen ontkwam ik niet. Echter..... met wankelende schreden lukte het me af en toe een meisje aan de haak te slaan, maar ik was verdraaid onhandig om zo'n liefde te bestendigen. Uiteindelijk heb ik toch de vrouw van m'n keuze
- en zij óók de jongen van háár keuze - gevonden. Inmiddels zijn we twee-en-vijftig jaren getrouwd.