Wat ik écht geloof

Terwijl ik me - ter middernacht - een kwartier, misschien twintig minuten gedisciplineerd heb rechtop in de kussens te zitten, nachtlampje aan en m'n innerlijk te focussen op m'n Schepper, dringen geleidelijk aan hemelse lichtstralen mijn ziel binnen. Eén gedachte wint aan kracht. Bijna dagelijks ervaar ik zijn aanwezigheid terwijl ik me realiseer dat Hij mijn onvolmaaktheid verdraagt.

Ik moet steeds leren afstand te doen van 'het weegschaalmodel' Alle bewuste goede interactie overstijgen die enkele acties van twijfelachtig allooi. Innerlijk denk ik soms, de weegschaal slaat door in mijn voordeel.

Gelijktijdig schud ik m'n hoofd. Dat is een verkeerde manier van denken. God verdraagt me omdat ik geleerd heb te schuilen achter het Kruis van Christus. Het is écht zo, wanneer Hij mijn feilbare leven aanschouwt, ziet Hij tegelijkertijd Zijn Zoon, die voor me gaat staan. Ik ben in staat rechtop te staan terwijl ik me realiseer: "Ik sta in de schaduw van het kruis."

De vriendschap die zich tussen Jezus en mij heeft ontwikkeld is écht. Jezus laat me op geen enkele manier denken, dat mijn leven ondermaats is, een echte vriendschap onwaardig. Volgens bijbelse gegevens is Jezus 'de eerstgeborene geworden onder vele broeders'. Natuurlijk sluit Hij 'de zusters' niet uit. Jezus is in die zin mijn oudste Broer. Op geen enkele manier kleineert Hij mij.

Zielsmatig begrijpen doe ik dat niet. In de schaduwzijde van m'n ziel conformeer ik me maar al te dikwijls aan wereldse maatschappelijke inzichten. Die inzichten worden even zo vaak omver geblazen omdat ik Zijn heilige Geest in mijn leven heb toegelaten. Ik ben een minnaar van God. Misschien is dat een geheimvolle mystieke relatie die ik amper kan bevatten. Paulus omschrijft dat aldus: "Die zich aan de Here hecht is één geest met Hem".

God heeft het vermogen in me gelegd om me te hechten aan de Here. De hemelse Vader verbindt Zich aan de vriendschap die zijn Zoon met mij gesloten heeft. Dankzij Jezus ga ik steeds meer ontdekken, Wie de Vader is.

Ik leer afstand te doen van onheuse angstgevoelens dat ik misschien aan het eind van mijn leven toch de boot zal missen om de eeuwigheid met Hem door te brengen. De verleider wil me deze leugen maar al te graag laten geloven.

Ik ben verzoend met de Vader dankzij het gestorte bloed van Jezus. Geen mens is in staat dit met het verstand te doorgronden. Diepe vrede doorgloort mijn ziel en geest. En eens op een dag zal daar het moment zijn dat ik het grote licht van Jezus' realiteit in de geest zal aanschouwen. Eens zal ik mijn Heiland zien die mij heeft vrij gekocht met zijn kostbaar bloed. Wanneer ik deze dingen opschrijf, denk ik tegelijk: "Dat komt er nou van als je tijdens zo'n nachtelijk moment je focust op je Schepper en stil wordt in Zijn aanwezigheid".