Gedachten loslaten

Gedachten loslaten?


Donderdagmorgen schreef ik in mijn dagboek. Ineens stond ik stil. Stil bij wat gedachten betekenen. Ze, gedachten, zijn er constant de hele dag door. Ik weet niet hoeveel gedachten mensen op een dag hebben, maar ze staan geen moment stil. Hier wil ik stilstaan bij iets wat zo vanzelfsprekend is, maar is dat ook zo? Bestaat er zoiets als gedachteloos zijn? En als ik stil ben, wat is er dan? Waar komen gedachten eigenlijk vandaan?

Op mijn reis die mijn leven is, heb ik een grote honger naar groei. Die groei ontwikkelt zich enerzijds door wat ik denk en anderzijds door wat ik voel. Zo voelde ik mij gisteren erg moe, even zette dat mij aan tot een analyse (denken) van het waarom. Maar al gauw gaf ik toe aan dat gevoel en stapte vroeg in bed.

Toch is het geen automatisme het doorvoelen van gevoelens. Ik las er mooie boeken over en pas, zo goed en kwaad als het kan, het geleerde toe in mijn dagelijks leven. Het doorvoelen als alternatief voor denken dus. Het is echt geen sinecure om te leren gevoelens te voelen. Ze heten echter niet voor niets gevoelens, ze willen iets laten zien. Toch heb ik mijn gedachten nodig om erachter te komen hoe het werkt.

Dan gebeurt er iets moois, gedachten staan ten dienste van gevoelens. Want wat gevoeld wordt, heeft ook een rationele component. Namelijk het verklaren van de oorsprong van wat ik voel. Maar misschien is dat zelfs niet meer nodig gegeven moment. Al wil mijn ‘bewuste ik’ graag ‘meepraten’ als ik iets tegen kom dat mij beroerd.

Mijn leven ontvouwt zich stukje bij beetje aan mij. Eerder, nog vóór ik over emoties leerde, had ik interesse in meditatie, christelijke meditatie deed ik een tijdje. Ik volgde er zelfs een cursus voor. Daar leerde ik hoe het is om naar gedachten te kijken en dat ik niet mijn gedachten ben. Het zijn deze inzichten die ik nog steeds toepas. Misschien niet bewust, maar ze vormen de houvast tussen wat ik denk en wat ik met die gedachten doe.

Zoals ik hier ook vaak beschreven heb, ben ik deze periode bezig dichter bij Jezus aan het komen. Dat betekent voor mijn denken een radicale omslag. Waar ik altijd vertrouwde op mijn eigen inzichten leg ik die nu bij Hem neer. Wat ik doe, is ik kauw onbewust een tijdje op een probleem maar als ik mij daar bewust van wordt leg ik het in gebed bij Jezus neer. Dan laat ik mijn gedachten erover los. En dat begint aardig te lukken.

Het is een hele nieuwe houding in het erkennen van de grootsheid van Jezus. Hij weet veel beter wat ik nodig heb dan ik zelf. En ook de oplossingen voor de problemen die ik tegenkom zijn in Zijn hand op een betere plek dan in mijn denken. Dat betekent niet dat ik handelingsonbekwaam word, maar het is een bewuste samenwerking met Jezus waar ik de vruchten van pluk.

Stilte kan helpen om bewust te worden van gedachten. Blijft er nog staan het gegeven over waar gedachten vandaan komen. Waar ligt de bron van gedachten? Wie heeft daar een theorie over?