Uit het hoofd in vertrouwen

Uit het hoofd in vertrouwen


Het overkwam mij maandag, een probleem dat groter en groter werd.. en dan vooral in mijn hoofd. Iemand rakelde een oud probleem op. En voordat ik het wist, tuimelde allerlei gevoelens over elkaar heen met de bijbehorende gedachten. Dat dan weer wel, ‘met de bijbehorende gedachten’.

Misschien herken je het wel, dat dat wat iemand zegt iets oproept, direct of zoals in mijn geval indirect. Boosheid en compassie strijden om voorrang. Maar waar ik vooral tegenaan loop is dat het een spiraal is waar maar moeilijk van los te komen is. Een spiraal van negatieve gedachten.

Toen ik al schrijvende op mijn Ipad-dagboek, ook God schreef, werd mij duidelijk dat ik het oude liedje aan het afspelen was: ‘zelf doen’. Die mantra achtervolgt mij deze dagen op een positieve en negatieve manier.

Op de positieve manier, vormt het de kern van mijn stappen die ik aan het zetten ben naar activiteit ipv passiviteit. Zo probeer ik vaker te volgen wat ik zelf denk, waar tot voor kort alleen de ander centraal stond in de oplossing van mijn problemen. Niet altijd, maar vaak genoeg om er verandering in aan te willen brengen. Daarmee maakte ik mij afhankelijk en dat is een oude kwaal van mij die om meer balans vraagt. Dus ‘zelf doen’, in actie komen, ook waar beren op de weg verschijnen machteloosheid verdragen om zelf weer tot actie over te gaan.

De negatieve manier van in een spiraal van gedachten terecht te komen is dat ik alles alléén op eigen houtje probeer uit te vogelen. Daar werkt ‘zelf doen’ juist tegen mij. Het is de keerzijde van de medaille die van autonomie. Maar dat hoeft niet. God is er ook nog. Durf ik in vertrouwen naast mijn eigen oplossingen en gedachten, te vertrouwen op God? Die vraag ben ik steeds eerder aan het stellen.

Dat was ook mijn gedachte toen ik gisterenmiddag toen ik wilde gaan wandelen, zag dat de hortensia in mijn voortuin deels gesnoeid was. Ik vermoedde dat mijn buren erachter zaten. Mijn eerste gedachte was echter niet, hoe ga ik dat aankaarten maar hoe kan ik er niet over gaan piekeren. Het was aan het begin van mijn wandeling, en ik ging er al wandelend enkele malen mee aan de haal, maar ook was daar het besef haar gewoon te bevragen en mild te zijn.

Dus belde ik aan het eind van de wandeling aan, en vroeg haar of zij de hortensia had gesnoeid. Dat bleek zo te zijn. Ik was niet thuis en ze was in de tuin bezig en dacht ik knip hem af. Ze durfde ook niet in mijn tuin te komen om het snoeiafval weg te halen. Ik vroeg haar of ze me de volgende keer wilde bellen. Dus gaf ik haar mijn 06-nummer. Ze zei dat dat handig was als er iets aan de hand was. Ik zei: ‘We wonen al 23 jaar naast elkaar, en nu pas doen we dat.’ Ze zei nog sorry voor wat ze gedaan had, en daarmee was het afgedaan voor mij.

Wat ik wil zeggen, is dat ik God vroeg om de juiste woorden en mildheid en die gaf Hij mij. Een gesprek is niet te bedenken, het loopt altijd anders. Dus hersenspinsels over wat gezegd gaat worden zijn eigenlijk niet nodig. Bij mij draaien die altijd uit op negatieve gedachten. Ik zal nooit denken, dit los ik samen met haar wel op. Ook goed om bij stil te staan, positieve (gedachten) affirmatie als : ‘Wij komen er samen wel uit.’

Dit zeggende las ik in het bijbeldagboek van Sarah Young het volgende: ‘Vertrouw Mij met alles wat in je is! Wat ik in jou en door jou heen kan bereiken, is afhankelijk van de mate waarin jij Mij vertrouwt. Één aspect hiervan is in hoeverre je Mij vertrouwt tijdens een crisis of bij een belangrijke beslissing. Sommige mensen falen hierin jammerlijk, terwijl anderen juist op hun best zijn in moeilijke tijden. Een ander aspect is ook belangrijk: de stabiliteit van je vertrouwen in Mij. Mensen die bij tegenslagen op Mij bouwen, vergeten Mij misschien als het leven goed gaat. Moeilijke tijden kunnen je eraan herinneren dat je mij nodig hebt, terwijl je in rustige vaarwateren in slaap kunt worden gesust door je zelfredzaamheid. .... Om in mijn nabijheid op te kunnen bloeien, is het essentieel dat je consequent op Mij vertrouwt.’

Een pracht van een les. Een les die ik toepaste en leren mag. Want ik hoef het niet alleen te doen.

(Sarah Young ‘Dicht bij Jezus’, blz.394: 29 december)