Om wie gaat het eigenlijk allemaal ?

Dinsdagavond kwamen we met een kleine groep gelovigen bij elkaar in een van de ruimtes van onze kerk. Nu samenscholingen in de huizen verboden zijn, komen we bij elkaar in de kerk. De sfeer is er niet minder om.
In het achter liggende jaar hebben we ons bezig gehouden met het bijbelboek Deuteronomium: de verhalen over de uittocht van het volk Israël. We wilden er achter komen wat ons, christenen in de twintigste eeuw, dat allemaal nog te zeggen heeft.

En nu waren we toe gekomen aan het laatste hoofdstuk. Bij de rondvraag, en wat nu, heb ik er voor gepleit om de brief aan de Hebreeën te bestuderen.
Die brief is gericht aan de gelovigen uit het Joodse volk, een volk waar we ons innig mee verbonden voelen. Hun uittocht uit Egypte en hun binnenkomen in het beloofde land werd (wordt) zo ook onze eigen geschiedenis. De verhalen over de tabernakel en de doortocht in de woestijn komen heel dicht bij ons eigen leven te staan.

En nu mag ik al vast de inleiding verzorgen wat deze brief aan de Joodse gelovigen ons in deze tijd nog te zeggen heeft. Terug gekomen van de bijbelstudie gingen mijn vrouw te middernacht slapen. 's Nachts droomde ik over haar en aan het eind van m'n dromen kwam onze oudste dochter binnen wandelen en ik hoorde haar zeggen: 'Dag pa...'
Ondanks de korte nacht had ik me al een tijd met dat interessante bijbelboek bezig gehouden. En ik legde de link met m'n droom: 'Natuurlijk, die reis naar het beloofde land heeft ook alles met m'n gezin te maken, m'n vrouw, m'n dochter en m'n zonen. Samen als Gods volk trekken we op in de woestijn, ook in Corona-tijd waar het normale leven aan banden wordt gelegd.

Gisteren belde m'n jongste zoon uit Brazilië me op en vertelde met de nodige opwinding over de geheimzinnige persoon Melchizedek die zowel in het boek Genesis als zowel in de brief aan de Hebreeën wordt ingeleid. Hij vertelde me hier over met het vuur van z'n jonge hart en als papa voelde ik me bevoorrecht dat hij dat met me wilde delen. Een paar uren later kreeg ik van hem nog een app uit welke bronnen hij die informatie vandaan had gehaald.

De komende twee weken moet ik aan de studie over Gods volk dat op reis gaat, dwars door de wildernissen en ontberingen van de woestijn. Ik ga op reis met vrouw, kinderen en kleinkinderen. Onderweg maken we van alles mee. Wat me in het boek Hebreeën fascineert is de steeds herhaalde oproep, onderweg naar Huis, om vol te houden. Van opgeven mogen we niet weten.
Het is het verhaal van Jezus als de betere hogepriester en het gaat over de rust die God geeft. Het gaat over de offers die het volk van Israël bracht maar vooral over het offer van Jezus.
Dertien hoofdstukken en even zovele avonden lang denken we samen na over al die geschiedenissen van toen, oude geschiedenissen die opnieuw tot leven komen. In de nabije toekomst zal er dan een tijd zijn wanneer we aankomen op Gods adres. Wat een vreugd' zal dat zijn !