Willem Anne versus de pseudo Willem-Anne.....

Volgens van Dale groot woordenboek
pseudo - (Gr.) wat of wie het uiterlijk of de schijn heeft datgene of diegene te zijn dat (die) wordt aangeduid; gewaand(e), onecht(e). b.v. pseudo-wetenschap enz. ook met eigennamen en afleidingen daarvan.
Pseudologie, v., v.(psych.) onweerstaanbare neiging om gefantaseerde belevenissen als waar te vertellen.

Als achtjarige was ik een aardig joch met een levendige fantasie en de meester van de derde klas vond het prima dat ik de klas een aantal keren mocht vermaken met m'n - bijna - echte belevenissen in een onvervalst dialect.
Als vier jarige kleuter had ik me reeds voorgenomen om later zendeling te worden.
Tijdens m'n jonge jaren was er de C.F.A. (Christelijke Film Actie). Dat was in de tijd dat de zwart-wit TV in opkomst was. Christelijke getuigenis-films die in de kerk vertoond werden boeiden me hevig en ik probeerde me met de daarin vertolkte hoofdpersonen te identificeren.

Tot m'n 21e was er me alles aan gelegen om een toegewijd gelovige te zijn. En in 1962 ruilde ik m'n schaarse bezittingen in als financiële genoegdoening om tot een bijbelschool in Groningen te worden toegelaten. Mijn inzet was om er voor te gaan een heilig leven voor God te leiden en ondanks het feit dat ik al heel veel in de bijbel had gestudeerd, maakte ik slechte vorderingen. De hevigheid van toenemende innerlijke beschuldigingen dat ik er in de praktijk weinig van terecht bracht wist ik niet te pareren. Ik liep compleet vast.
De mentor van de school tekende drie kruisen op het schoolbord en vertelde er bij: 'Jouw gevoelens kunnen alle kanten opgaan maar dat Jezus stierf voor onze zonden is een vaststaand en historisch feit.' Ik luisterde naar hem maar het landde niet.

Dat weekend gingen de mede-studenten voor een vrij weekend naar huis. Ik beschikte niet over reisgeld en bleef op school 'hangen'. Vol verdriet ging ik maar op bed liggen. Toen gebeurde er iets. Heel zachtjes hoorde ik een stemmetje vanuit m'n binnenste zeggen: 'Ik ben een nieuwe schepping'. Daarna fluisterde ik die woorden enkele malen na en gelijktijdig overstroomde me een golf van vreugde en blijdschap. Ik herinnerde me plots dat deze woorden ook in m'n bijbeltje moesten staan en na wat geblader vond ik in 2 Cor. 5:17 en 18 'Want ieder mens die één geworden is met Christus, is door God helemaal nieuw gemaakt. De oude mens is verdwenen. Er is een hele nieuwe mens ontstaan. En dat is Gods werk. Hij heeft door Jezus Christus de mensen vergeving gegeven. En Hij heeft ons de taak gegeven ervoor te zorgen dat de mensen dat weten.'

Eigenlijk kan ik zeggen dat sinds die dag het voor me vast stond dat m'n nieuwe identiteit, als belijdende volgeling van Jezus Christus, voor mij een vaststaand feit was.
Zes-en-vijftig jaar geleden verliet ik deze school. Gedurende al die jaren die daar op volgden heb ik er me nooit voor geschaamd om de heerlijkheid van dit evangelie met anderen te delen, niettegenstaande dat ik gedurende m'n leven talloze keren enigszins de weg kwijt was. De Heilige Geest voerde me in zijn genade steeds weer terug op de smalle weg om Jezus te volgen. Tijdens al die jaren heb ik ook geleerd, dat Hij me wil helpen om 'de oude mens' - om in bijbels jargon te blijven - af te leggen. De oude jas, die me niet meer paste, trok ik uit om dit beeld te verduidelijken. Ik heb in m'n volle bewustzijn de pseudo-WillemAnne ten grave gedragen. Hoewel hij nog dikwijls probeert zich te laten gelden heb ik geleerd zijn manier van leven achter me te laten.

Hoewel het nog menig keer oorlog in m'n gevoelsleven en gedachtewereld is, is Hij ten allen tijde m'n toevlucht en met de kennis van Gods Woord realiseer ik me wat in de eerste verzen van Romeinen 12 staat geschreven:
'Jullie moeten niet meer op dezelfde manier leven als ongelovige mensen. Maar leef als nieuwe mensen, doordat jullie op een nieuwe manier gaan denken (namelijk op Gods manier). Dan zullen jullie ook anders gaan leven. Dan zullen jullie weten wat Gods wil is. En alles wat Hij wil is goed, mooi en volmaakt.'