Onverwachte ontmoeting

fantasy - tijdens één van de plaknachten.......

Het was kwart voor acht 's avonds en ik was moe-er dan gewoonlijk. Ik gaf m'n vrouw een nachtzoen en deed de deur van de slaapkamer achter me dicht. Deze doordeweekse dag was het wel erg druk geweest. We bezochten samen George, een ff-vriend van vroeger. G. genoot intens van dit bezoek Na een voortreffelijke lunch bij hem aan tafel bezochten we één van onze zonen in Zeist. Corona was één van de gespreksonderwerpen.

Verder kocht ik bij een christelijk kringloopcentrum ter plaatse twee dozijn voortreffelijke boeken voor slechts twintig euro die we daarna afleverden bij de christelijke boekhandel in Arnhem om die later voor een meerprijs aan de man te brengen. Zo gaat dat nu eenmaal in de handel. Op m'n laptop thuis zag ik dat een andere groede ff-vriend die avond nog had willen langs komen. M'n echtgenote en ik voelden ons te moe om nog bezoek te ontvangen na zo'n inspannende dag en dat warme weer.

Voor ik ga slapen lukt het me nog een kwartier de bijbel te lezen. Vandaag was 2 Kronieken dertien aan de beurt, de regering van koning Abia. Wanneer ik nog even blijf mediteren 'hoor' ik via een speciaal hoekje van m'n geest, dat er wordt geklopt. Omdat ik - vanwege het warme weer - bijna ongekleed op bed lag te rusten, schiet ik gauw mijn kamerjas aan.
Had ik het me verbeeld? Weer die klop op de deur. Ik zeg:
'Ja.....ja...?? !! O God, Jezus, ik ben er niet op gekleed. U hier?'
Ik zeg een poosje niks.
Dat doet Hij ook niet. Echter de spanning voor de stilte wordt al gauw verbroken. Hij trekt een stoel van onder m'n bureautje vandaan en gaat er op zitten. Niets menselijks is Hem vreemd.
Rechtstreeks via onze gedachten communiceren we een tijdje met elkaar.
Het was hier al erg heet, maar nu slaan de vlammen mij uit.
Liefderijk onderwijst Hij mij als het ware in enkele persoonlijke dingen waar ik meestal niet zo goed de weg in weet te vinden. Het gekke is dat ik van Hem geen spoor van veroordeling ondervindt.
Af en toe monstert Hij me met z'n zachte grijze ogen.
Ik begrijp dat Hij, als het ware uitgerekend even door Vader was gestuurd om mij op te beuren. Ik snapte dat niet helemaal, ik 'voelde' dat alleen maar zo.
Echter in zijn aanwezigheid, ga ik dingen ervaren waar ik me meestal niet zo van bewust ben. Ik zei ronduit tegen Hem:

'Ik zou dolgraag naar U toe willen gaan'.
Hij: 'Gaat het je om de mooie plek daarboven, of, om Mij beter te leren kennen?'
'Eigenlijk allebei, maar ook om m'n ouders en vrienden van vroeger te ontmoeten.'
Hij glimlachte en ik hoorde: 'Mmmm, nou W.A....' en vorsend slaat Hij zijn blik op mij.
Van te voren had ik niet kunnen weten dat deze dag zo'n merkwaardige wending zou kunnen nemen. Zo plots als Hij gekomen was, is Hij ook weer verdwenen.

Het leek wel of de tijd voorbij was gevlogen.
Ik dacht nog even over het begrip 'tijd' en stond stil bij mensen die reeds
'uit de tijd' waren. Ik bevind me nog 'in de tijd'. Er wacht mij, denk ik zo, nog heel wat werk om te doen. Alleen Hij weet het. Corona doet er niets aan af of toe. Ik heb de intentie om, meer dan ooit, veel, heel veel van Hem te houden.