Mensen die je onderweg ontmoet...........

Ik kom de meest uiteenlopende mensen tegen. Vanmorgen, onderweg naar de supermarkt, hoorde ik, dertig meter rechts achter mij iemand lopen met een krachtig sloffend geluid. De zool van z'n ene schoen lag helemaal los en bij elke stap, die hij nam hoorde je die extra tik.
Het weggetje naar de supermarkt is door een smalle corridor gescheiden van het nabij gelegen weggetje. Van een afstand kon ik hem goed waarnemen, een fris blozend gezicht van iemand naar ik schat, uit een beter milieu. Voor in de dertig en z'n haren waren een gore warboel. Het leek wel of hij iets van een schapenvacht in z'n ene arm droeg. Hij was, net als ik, onderweg naar de supermarkt. Maar daar kwam ik enkele minuten pas achter.

Met m'n ogen bleef ik hem volgen. Zoals in m'n leven dit als het ware een tweede natuur voor mij is geworden, zond ik enkele korte gebedjes omhoog voor deze man. Stel, wanneer ik deze mijnheer zou aanspreken, had ik, volgens de richtlijnen van het R.I.V.M. hem eerst moeten vragen of hij gezond was, alvorens een gesprek aan te gaan.
De afstand tussen hem en mij, onderweg naar de supermarkt vergrootte zich tot ongeveer zestig meters. In de verte zag ik hem enkele seconden scharrelen rond de ingang van de supermarkt, maar hij ging daar toch weer vandaan. Ik vermoedde even, dat hem daar - mogelijk - de toegang ontzegd werd.

Ik zou er tegenop hebben gezien de man uit te nodigen voor een gesprek bij mij thuis. Die kans, dat hij daarbij zou aanhaken, zou overigens ook heel klein zijn geweest. Toen ik van de supermarkt, geladen met een tas vol boodschappen, weer naar huis liep overwoog ik allerhande vrome voornemens die ik verzuimd had te nemen.
Op z'n minst had ik m'n pas kunnen versnellen, toen ik in de verte zag dat hij weer wegliep bij de supermarkt, en hem aan te bieden, wat eten en een fles drinken voor hem te kopen. Dat heb ik dus niet gedaan, en, zulke gedachten, komen dan ook meestal achteraf.

In het kleine winkelcentrumpje, waar ook 'mijn' supermarkt is gehuisvest, heb ik gelukkig een vaste plek ingenomen bij de kapperssalon. Daar komen alleen 'beschaafde zondaren', en niet iemand, als die zwerver die ik hier beschreef.
In die salon is in alle vrijheid ruimte om het geloofsgesprek aan te gaan met de eigenaresse en bezoeksters. Meestal zijn dat dames.
Ik heb nog heel wat te leren van mijn Redder, die geen onderscheid maakt tussen die verschillende soorten en groepen van mensen.