Wonderbaarlijk (deel1)

Wonderbaarlijk (deel 1)


Met titel van deze blog is iets bijzonders aan de hand, ik wil schrijven over wonderen in mijn leven en dacht aan dit woord. Maar toen zag ik de derde lettergreep ‘-baar-‘ en moest aan het werkwoord denken ‘baren’. Een wonder dat gebaard wordt, klopt dat? En wanneer kan je een wonder, wonderbaarlijk noemen? Is een wonder voor de één, ook een wonder voor de ander? En hoe zit het met de wonderen in de bijbel? Zo maar vragen die opborrelen.

Om met het eerste te beginnen, wat is een wonder? En is ieder wonder wonderbaarlijk? Ik dacht aan deze vragen omdat ik natuurlijk de wonderen uit de bijbel ken. Maar ook de wonderen die zich in mijn leven voltrekken. Die zijn minder historisch van aard, maar niet minder waar. Wonderbaarlijk is het als iets dat eigenlijk onmogelijk is toch gebeurt. Zo is mijn eigen definitie. Woorden die het omschrijven zijn: onvoorstelbaar, verbijsterend, verbluffend, verrassend. De ene betekenis sterker dan de ander. Waar iets van verrassing in zit. Een wonder is volgens mij iets dat op het eerste gezicht onmogelijk lijkt. Bovennatuurlijk door goddelijke krachten tot stand gebracht lees ik op internet. Dat was ook mijn associatie, iets waar God om de hoek bij komt kijken.

Ik kreeg als kind de wonderen van Jozef mee. De verhalen over zijn dromen, over de schenker en de bakker, en over de korenschoven hebben me altijd gefascineerd. Nu ik het zo opschrijf, heb ik zelf altijd als Jozef willen zijn. Iemand die door God geleidt de betekenis en toekomst wist te duiden aan de hand van dromen. Nu wijs ik daarmee vooral in de richting van de boodschappen die God mij geeft aan de hand van dromen. Ik droom veel.

In zich is het gegeven dat Jozef en bijv Daniël veel later door God geleid werden een wonder. God sprak door de dromen tot hen. Vooral ook omdat het tot de verbeelding spreekt. Zijn dromen niet een wonder op zich? Ik vind van wel, hoewel ik het ook normaal vind. Maar ik schrijf vaak mijn dromen op, om de betekenis erachter te ontdekken. Dat is niet iets dat ik veel mensen hoor doen. Voor mij is het ook iets dat van God komt en Hij voor mijn welzijn gebruikt. Ook al blijf ik ook met beide benen op de grond, in het aardse.

De opstanding uit de dood van Christus is misschien wel het grootste wonder dat er is geweest. En de consequenties die die opstanding heeft voor veel mensen. Maar dan heb ik het over christenen. Niet ieder mens gelooft in God en ziet Jezus als Verlosser. Ook voor mij is het moeilijk mij helemaal over te geven aan dit wonder. Ik ben de laatste tijd aan het leren over Jezus, over wie Hij was. Ik heb moeite met Hem. Met geloven in het wonder van Zijn leven. Toch geloof ik het. Maar dat is iets anders dan het in je hart helemaal voelen. Het is meer een beredeneerd geloven. Volgens mij is daar niets mis mee, maar ik zou graag willen dat ik Jezus in mijn hart kon sluiten tezamen met zijn heiligheid. Daar bid ik voor. Daar lees ik de bijbel voor. Maar misschien moet ik er via blogs ook nieuwe waarheden voor mezelf in ontdekken. Dat zou toch een wonder zijn. Ik vertrouw erop dat God mij dat gaat laten zien.

Het wonder van mijn leven is God. Elke dag weer. Geloven. Elke dag weer. Zonder ophouden.

(Wordt vervolgt)