Motivatie

Motivatie

Maandag las ik in het AD de column van psycholoog Thijs Launspach. Het ging over motivatie. Hij refereerde aan een boek met dezelfde naam van Dan Ariely. Volgens deze schrijver is er voor motivatie drie dingen doorslaggevend: betekenis, trots op eigen werk én waardering.
Het zette mij stil bij mijn eigen werkzame leven en de plannen die ik met vrijwilligerswerk aan het invullen ben.

Om te beginnen met de eerste: het idee dat je iets goeds doet, dat je werk zinvol is. Dat is in mijn betaalde werk niet het geval. Ik heb op geen enkele manier het idee dat ik zinvol werk doe. Dat is niet helemaal waar, ik heb leuke contacten met de leerlingen en de meeste collega’s. Misschien voeg ik met wie ik ben iets toe aan de levens van anderen, maar het is niet het hoofddoel waartoe ik mijn werk doe. Het is de bijvangst, leuke contacten hebben.

Bij het nieuwe vrijwilligerswerk is juist de betekenis van het werk belangrijk. Ik heb echt het idee dat ik op die plek iets goeds doe; mensen begeleiden. Ook dat het werk zinvol is. De wereld een stukje beter maken. Hoe klein mijn bijdrage dan ook is.

‘Het is belangrijk dat je weet waar je het voor doet, en wat jouw specifieke bijdrage is.’ lees ik. Ik doe het voor mijn naaste, en ik zet mijn herstel in voor het herstel van de ander. Dit alles met als leidraad mijn geloof.

‘De tweede belangrijke motivator is dat je het gevoel hebt dat je zelf iets gemaakt hebt waar je trots op kunt zijn.’ aldus de column. Dat is bijzonder. In de zin, van dat ik dat wat ik zelf heb gemaakt, ikzelf ben. Doordat ik een heel proces van herstel, en geloofsontwikkeling heb doorgemaakt, kan ik mijzelf nu aanbieden. Dat is waar ik trots op ben. Ik heb mezelf ook nodig in de begeleiding van anderen. Die investering wil ik nu teruggeven aan anderen. Ik hoop dan ook dat ik kan zien dat mijn bijdragen waardevol zijn. Dat weet ik pas achteraf.

De laatste motiverende kracht van Ariely: waardering. Die komt uit je gewaardeerd voelen: ‘door je klanten, je collega’s, en niet in de laatste plaats je baas. Dat kan door complimentjes, kopjes koffie, een glimlach en oprechte dankbaarheid.’ Van deze motiverende kracht ben je afhankelijk van de ander, het is niet iets wat je zelf kan doen. Waar betekenis en trots iets is wat vanuit jezelf tot stand komt, is waardering dat niet.

Ik begrijp beter waarom ik vrijwilligerswerk wil gaan doen, het beantwoord grotendeels aan mijn behoeften die mij motiveren en waar ik invloed op heb. Vat hebben op mijn leven, dat is op dit moment ook motiverend voor mij. Het gevoel hebben dat ik zelf aan het roer sta, laverend door de zeeën van het leven. Heerlijk!

(Column Thijs Launspach, AD 29 juni 2020)