Wat hou ik van uw Woord, o Heer

Elke nacht is het m'n gewoonte enkele hoofdstukken uit de bijbel te lezen. Ik doe dat volgens een speciaal uitgegeven bijbel, de 'Bijbel in één jaar'. Nu heb ik nog een maand te gaan en dan heb ik in één jaar de hele bijbel door gelezen.
's Nachts is alles verrukkelijk stil en het is mij heel dikwijls tot grote vreugde m'n hart voor de heilige Geest te openen.

Eergisteren nacht was ik een keer zo moe dat ik dit oversloeg en vorige nacht las ik voor twee maal tegelijk. Daarna ging ik weer slapen. Althans, dat probeerde ik. Het grappige gebeurde, ik kwam echt in een slaap terecht en toen registreerde m'n hersenen dat ik weer bezig was de bijbel verder door te lezen. Met die gedachte werd ik geleidelijk aan weer wakker. Ik deed opnieuw een poging om in een diepere slaap terecht te komen en hetzelfde herhaalde zich weer. Eigenlijk werd ik er heel erg blij van dat de impact om Gods Woord te bestuderen een drijfveer voor m'n bestaan vormt.

De volgende morgen vertelde ik per mail m'n pen-vriend Adriano hier over.
Deze nacht gebeurde weer hetzelfde. Na enkele hoofdstukken uit de bijbel te hebben gelezen, probeerde ik vervolgens weer te gaan slapen. Ik dacht nog enkele minuten na over een voor mij belangrijke bijbeltekst uit de Psalmen:
'Behoed ook uw knecht voor overmoed. Laat die over mij niet heersen. Dan zal ik vrij zijn van zonde en grove overtreding.' Toen ik die tekst enkele keren bewust herhaalde kwam de slaap over me en weer overkwam me, dat ik slapend als het ware mezelf aanschouwde terwijl ik de bijbel las. Ik werd opnieuw weer wakker en ik realiseerde me dat het Woord van God de bron voor mij is van m'n grootste vreugde.

Ik ervaar dit als een grote genade dat het bezig zijn met het geopenbaarde Woord van God mij met grote blijdschap vervult.

Onlangs is ons veertiende kleinkind geboren. M'n jongste zoon en schoondochter hebben nu vier dochters. Mijn jongste zoon is naar mij genoemd: Willem Anne. Hun pas geboren dochtertje kreeg de naam Wianne Roniya.
Daar herken ik ook m'n eigen naam in, alleen de derde letter 'm' ontbreekt.
Nu heb ik een écht petekind. Ik communiceer met de Heer: 'U moet me nog wel een aantal jaren laten leven, zodat ik onze jongste kleindochter in Brazilië zie opgroeien. Dagelijks bidden mijn vrouw en ik voor dit gezinnetje die werken onder de straatkinderen van een miljoenen-stad, Fortaleza. Dat God hen zal behoeden voor gevaren. Dat betreft ook Wianne, m'n petekind.