Het verhaal van Oer

Het begon met gedachten.
Het kind leerde woorden.
De gedachten vormden de woorden en werden een zin.
En wat niemand kon verwachten
brachten allen, die het hoorden
ons in het verhaal van m'n vriendin.

Het duurde wel veel jaren
dat het kind de meisjes zag staan.
Het joch wist eigenlijk niet goed wat er van te denken.
Dacht eerder zelfs nog aan gevaren
om z'n hart te verliezen, waaraan
hij geen aandacht wilde schenken.

Hij vroeg zich af hoe te leven met een hart
dat hij aan het verliezen was.
Hij bond de strijd aan met onzichtbare krachten.
Dat andere wezen had z'n ziel verwart.
En wat hij ook over de liefde las,
verlangde haar nabijheid om z'n eenzaamheid te verzachten.

De jongen uit het verhaal heette Oer.
En de jonge vrouw aan wie hij dacht, heette Els.
Els zag wel wat in die schuchtere jongeman.
Met die olijke blik op z'n gezicht vond ze hem stoer.
En, misschien was Els wel een beetje rebels.
Op den duur werden die twee een span.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

De moraal van de les waarover we lezen
handelt over 'een oer-verlangen'.
Onvoorstelbaar al die boeken die daar over gaan.
Een appél op de lezer om nuchter te wezen,
afwegend de prioriteit van zekere belangen.
Wat Els betreft, zij zag Oer wel staan.