Scharen

Scharen

Natuurlijk kan je nu aan grote groepen mensen denken, en die komen straks misschien ook nog voorbij. Maar in eerste instantie wil ik het hebben over dat instrument met twee benen, die langs elkaar heen bewegen en scheiding brengen. Naast het mes een kanjer van een uitvinding in onze maatschappij. Iedereen heeft er denk ik wel één of meerdere in huis. Misschien wel meerdere soorten voor verschillende doelen.
Het zou natuurlijk heel prettig zijn als zo'n schaar bij gebruik ook precies dat doet waartoe het gebruikt wordt. Je knipt netjes langs het lijntje (of ook niet langs het lijntje) en je scheidt het ene deel van het andere om zo te bouwen aan iets dat in elkaar past.
Ik kan me heel goed de frustratie voorstellen als die schaar niet doet wat hij moet doen en je het nog een keer probeert. Maar het werkt niet. Tenslotte ga je in de keukenla of naaibox op zoek naar een werkend exemplaar. Zo ook in mijn geval. Het knipwerk is inmiddels wel gelukt, maar de niet goed werkende schaar zat me niet lekker. In een rustig moment maar eens gekeken war er mis kon zijn met dit exemplaar. De benen waren niet meer scherp dus die een slijpbeurt gegeven en dat bracht al enige verbetering. Volgend probleem was dat er speling in het draaipunt van de schaar zat, waardoor de punten niet meer sloten en het materiaal tussen de benen terecht kwam zonder geknipt te zijn. Ook dit kon ik oplossen met een nieuwe klinknagel die met enig geweld de twee delen van de schaar weer samen deed smelten tot een werkend exemplaar.
Ware het niet dat door al deze handelingen de benen niet goed aan een sloten en knippen tot het puntje niet meer lukte. Na enige studie zag ik dat het probleem niet aan de scherpe benen lag, maar juist aan de andere kant, waar je de schaar vast pakt en je vingers door de handvatten doet om te kunnen knippen. Deze sloten strak tegen elkaar, waardoor de punt onmogelijk kon sluiten. Om dit op te lossen moest er iets grover geweld gebruikt worden om daar wat materiaal te verwijderen. Met een stevige vijl daar het een en ander aan materiaal verwijderd, zodat de punten van de benen weer perfect konden sluiten en knippen tot en met het puntje weer mogelijk was. Zo was de schaar na enige correctie weer klaar voor gebruik, tot iedere goede taak gereed.

Wij mensen zijn ook van die scharen. Aanwezig in heel veel variëteiten, maar nutteloos als je niet doet waar je voor bestemd bent. Dan verdwijn je ergens in een la, schuift steeds verder naar achter, tot niemand je meer ziet liggen, laat staan gebruiken. Tot daar op een dag Iemand verschijnt die een oude schaar niet bij het oud ijzer gooit, maar restaureert. Beginnend bij de punt tot aan het handvat, alles wordt onder handen genomen. Want niet goed kunnen knippen heeft soms heel andere oorzaken dan wij denken. Alle terreinen van ons leven zijn een samenhangend geheel, waarvan wijzelf soms de samenhang niet zien, of willen zien. Er zal reparatie nodig zijn en soms met enig geweld, maar het resultaat mag er dan ook weer naar zijn. In de hand van de kapper ontstaat een mooi kapsel, en in het naaiatelier kunnen de stoffen weer netjes op maat gekipt worden. De tuin kan weer gesnoeid worden. Zo moeten wij ook niet gek opkijken als God met ons bezig is om ons mooier te maken. We zijn daarna weer tot elke goede taak gereed. Ook hoeven we niet op andere scharen te lijken, want elke schaar heeft zo zijn eigen specifieke toepassing: garen knippen met een heggenschaar is niet handig en volgens mij regelrecht gevaarlijk.
Dus laten we er het maar op houden dat God ons een plekje geeft waar we goed tot ons recht komen en kunnen doen waar we voor bestemd zijn. En daar komen die scharen van begin dan weer te voorschijn. Bedenk dat maar als je zondagmorgen weer tussen al die andere scharen zit.....