Het had zijn ziel geraakt......

In de achterliggende decennia hebben heel wat
vriendschappen m'n leven gepasseerd.
Egbert (gefingeerde naam) woonde in Zeist.
Dertig jaar geleden leerde ik hem kennen.
Hij vond het steeds leuk mij te helpen bij klussen
in de boekhandel die ik toentertijd beheerde.
We werden nu wel niet dikke maatjes van elkaar; echter, op verschillende kruispunten van het leven, ontmoetten we elkaar steeds weer.

Tijdens een crisis-periode in z'n leven heeft Egbert een tijdje bij ons thuis gewoond. Na m'n pensionering maakten we samen soms hele fietstochten.
Godsdienstig was hij echt geïnteresseerd. Echter, ik kon nooit traceren dat het geloof in de Heer Jezus een innerlijke plaats in z'n leven had bereikt.

Een jaar of drie geleden hoorde ik van Egbert dat hij ging trouwen met z'n vriendin die hij had leren kennen en ging verhuizen.
In die tijd werkte ik zelf op donderdag als vrijwilliger in een christelijk inloopcentrum te Zeist. Toentertijd kwam ook een evangelist uit Zuid Afrika af en toe bij ons binnen lopen. We zaten samen aan een tafeltje achter een kop koffie. En toen kwam Egbert aanlopen.

In een flits schoot het door me heen: "Pak nu je kans en nodig hem uit voor een heel persoonlijke keuze." Een tijdje praatten we over koetjes en kalfjes en daarna maakte ik het gesprek persoonlijk. Egbert ging er in mee om samen met mij een gebed te bidden om de Heer Jezus toe te laten in zijn hart en Hem voortaan te volgen als zijn persoonlijke Heiland en Verlosser.
Woord voor woord, zin na zin, bad hij me na.
We namen afscheid van elkaar.

Bijna twee jaren lang raakten we elkaar uit het zicht. Af en toe twijfelde ik er aan of ik er wel verstandig aan had gedaan hem die kant van een persoonlijke keuze op te duwen.
In de achterliggende twee maanden hebben we - telefonisch - weer een paar keer persoonlijk contact met elkaar gehad. Gisteren vertelde hij me wat voor een
impact dat persoonlijke gebed van twee jaar geleden op hem had gemaakt.
In een flits realiseerde ik me: 'Egbert heeft toen echt de Heer Jezus in zijn hart toe gelaten.".
Ik werd echt even heel erg blij toen ik me dat realiseerde: 'Dank U wel, Heer Jezus!' We spraken af elkaar weer eens te ontmoeten.