"Uw ouden zullen dromen...."

's Morgens, 7.15 uur.
"Uw ouden zullen dromen dromen..."
Hierover lees je in het boek Joël en in de eerste toespraak van Petrus, net nadat de heilige Geest was uitgestort.
In de achterliggende nacht overkwamen me enkele zeer intense dromen, dat ik me verschrikt afvroeg: "Wat overkomt me nu toch?"
Vaag herinner ik me nog dat er enkele positieve wonderen van God gebeurden.
Gek genoeg, ik ben het pardoes vergeten.
Maar m'n emotionele leven werd even flink door elkaar geschud.
Meestal kom ik weer snel tot de oppervlakte door meteen het een en ander op
te schrijven:

"Middernacht...

Overspoeld door emoties.
De gave om te genieten.
Het lijken wel twee tegenstellingen.
Ik word net wakker uit een serie van korte wonderbaarlijke dromen, zo iets als
tegen de grens van je bewustzijn.
Maar, zelfs tijdens al die droomsessies, realiseer ik me, je moet ook slapen!
Het voelt soms zo tegengesteld.

De aanleg van h.s.p. - high sensitive persons - draagt er ook aan bij dat je dikwijls intens kunt genieten.
Anderzijds probeer ik me ook af te sluiten van heftig emotioneel nieuws.
Heel veel van wat op t.v. komt, wil ik bewust niet zien.
Het brengt m'n emoties in de war.
Afschuwelijks foto's uit wereldoorlog 2 zijn op m'n netvlies geëtst.
Ook al bereik ik een hogere leeftijd, ik moet me nog steeds beschermen voor alles wat in deze 'boze' wereld op me afkomt.
God zij dank, heeft Hij me gezegend met een echtgenote die stevig met haar gevoelsleven op de grond staat. En, ....ze houdt van me.
Anderzijds ervaar ik dikwijls dat God me heel dikwijls zegent in relatie tot m'n naasten. Het omgaan met grenzen blijft voor mij altijd een heikel punt.
Enerzijds ben ik grenzeloos nieuwsgierig; anderzijds wil ik me steeds zelf beschermen voor emoties die me soms uit m'n evenwicht dreigen te verstoren.
Het is soms - bij tijden - net alsof je leeft met een heftig basis-gevoel:
"Lieve Heer, het leven op deze planeet vind ik net iets te heftig. U hebt me geschapen voor uw Koninkrijk, een leven met U."
Dat voelt soms aan als een leven in een spagaat.
Door veel op te schrijven kan ik het allemaal weer een beetje relativeren.

Ik ben er dankbaar voor dat God me in de loop der jaren veel wijsheid heeft toevertrouwd. Dan heb ik momenten dat ik anderen tot zegen mag zijn.
Ik ben er nog steeds intens dankbaar voor dat Hij ons - sinds tien maanden -
zo'n leuk huis in Arnhem-Noord heeft toevertrouwd, aan de grens van het grote park Zijpendaal.
Ik heb het werkwoord 'kuieren' ontdekt, als het ware lopen in een slome cadans, terwijl ik m'n gedachten op de Allerhoogste richt en m'n leven met Hem deel. Dan kan ik Hem ook betrekken in de levens van onze kinderen en kleinkinderen en over boeiende mensen die ik leer kennen."