Naar gedachten kijken

Naar gedachten kijken


Dinsdagavond kreeg ik deze gedachte. Als het denken nu altijd een product is van mijn ervaringen, kan ik dat denken dan elke kant opsturen die ik wil? Het is nogal wat, mijn denken onder de loep nemen. Maar het denken is iets wat wij mensen elke dag doen. Waar we mee opstaan en mee naar bed gaan, al hoop ik natuurlijk dat je niet piekert voor het slapen gaan. Iets wat zo vanzelfsprekend is, is dat bestuurbaar?

Door de wijze lessen van christelijke meditatie die ik opdeed, leerde ik te kijken naar mijn gedachten. Ik keek naar gedachten en hechtte mij er niet aan vast. Dat was een nieuwe ervaring, niet je gedachten meer te zijn. Dat is ook wat meditatie kan doen. Je gaat je gedachten ‘zien’. Ze overkomen je minder. Je bent niet langer je gedachten.

Wat ik er door leerde was dat ik niet met elke gedachte hoef mee te gaan. Ik kan kijken of de gedachte die ik krijg, waar is. Of het niet mijn ego is dat erop uit is te winnen. Of andere onhebbelijkheden die mij tot piekeren dwingen.

Ik heb namelijk, zo ervoer ik de laatste dagen, de neiging om met een gedachte op de loop te gaan. De gedachte over een collega die iets vervelends zei bijvoorbeeld. Dat ik haar gedrag afkeurde. En dat wat zij gezegd had, ik mij niet weer zou laten gebeuren. Ik zou haar van repliek dienen en nam mij in gedachten voor wat ik zou zeggen.

Deze gedachte over situaties die mogelijk komen gaan, kunnen mijn stemming en gemoed pijnigen. Daar staat in de bijbel een uitspraak over: ‘Maak je dus geen zorgen over de dag van morgen, want de dag van morgen zorgt voor zichzelf.’ Dat is de eerste stap die ik al eerder ontdekte, maar nu eigenlijk begrepen heb. Want geen zorgen maken kan je op verschillende manieren. Ik doe dat door mijn denken te analyseren.

Nu pas realiseer ik mij dat ik zelf bepaal welke gedachte ik over een situatie heb. Niet eens zozeer de eerste gedachte, maar wel de reactie in mijzelf over die gedachte. Als er ruimte komt om te sturen op de kwaliteit van mijn gedachten, kan ik die dan sturen? Die vraag samen met de vraag uit de eerste alinea, komen hier vanavond samen: gedachten die een product zijn van mijn ervaringen en de ruimte nemen om de kwaliteit van mijn gedachten te sturen. Ik neem ze hieronder onder de loep.

Gedachten als product van mijn ervaringen, betekent voor mij zoveel als dat hoe ik nu reageer voortkomt uit alles wat ik tot nu toe heb meegemaakt. Als dat zo is, kan ik op vele ‘voorspelbare’ manieren reageren op datgene wat mij overkomt. Immers alles wat ik al meemaakte, heeft mij geleerd hoe ik moet reageren.

Het is heel simplistisch misschien, maar als dat waar is en ik betrek mijn geloof daarin dan stel ik het volgende ‘Wat betekent mijn geloof voor de tweede vraag waarin ik de kwaliteit van mijn gedachten over de situaties zoals ik die beleef wil sturen?’ Heel simpel, dat de antwoorden die ik normaal gesproken zonder nadenken gaf, nu onderbroken en gezalfd worden met de woorden van Jezus. Dat ik dus niet langer overgeleverd ben aan mijn ego dat op allerlei oude manieren gestreeld wil worden en op de voorgrond wil treden. Nee, dat niet meer.

Goh, wow.
Best heftig.
En geweldig bovendien.
Nu alleen nog de praktijk.
Pfff.
Bidden, om dat gevoel waar te laten worden.

Amen.