Ik ben omgevallen

Dat was even schrikken, gisterenmiddag.
Omgevallen met m'n e-bike, vlak voordat
ik een drukke verkeersweg zou oversteken.

Gisteren bracht ik een leuke relaxte dag door in de boekhandel, waar ik op donderdag m'n vrijwilligerswerk verricht. Door het andere personeel dat daar werkt, ben ik helemaal geaccepteerd. Af en toe wil het omgaan met het elektronisch kasregister nog wel eens problemen oproepen, echter geleidelijk aan ga ik steeds meer op m'n routine vertrouwen. Het is superleuk om gesprekjes met klanten op te bouwen.
Na vier uur werken was het ook weer prima om huiswaarts te gaan en haalde ik m'n fiets op bij de parkeergarage. De parkeergarage is ondergronds en voor bezoekers van de binnenstad helemaal gratis.

Het is overigens geen beveiligde fietsparkeerplek. Dus ik doe m'n fiets, naast het gewone slot, ook nog een keer aan de ketting. Bij het weggaan, staande bij m'n fiets, eerst het parkeerbonnetje uit m'n portemonnaie halen. Die moet ik straks bij het verlaten eerst tonen aan één van de beheerders. Ik haal de fiets van het slot
en leg m'n leren handschoenen even op het zadel van de fiets die naast mjn fiets staat. Ik laat mijn parkeerbonnetje zien aan één van de werklui en ik duw m'n e-bike omhoog naar de uitgang. Buitengekomen wil ik wegrijden, terwijl ik me realiseer, m'n handschoenen zitten niet in m'n tas. Tegelijk realiseer ik me, die handschoenen had ik even geparkeerd op het zadel van die andere fiets in de parkeergarage. Buiten zet ik snel de fiets op slot. Op een drafje 'loop' ik naar beneden, gelukkig, tsja, die handschoenen liggen inderdaad op die plek van die andere fiets. Weer, in het bezit van m'n handschoenen fluks weer naar boven gelopen, en bedenk ik me dat ik mijn tas aan de fiets heb laten hangen. Ik voel me een beetje dom, maar gelukkig,
tijdens die twee minuten is er niemand met m'n tas vandoor gegaan.
Een beetje gespannen rijd ik weg. Nu merk ik dat ik 'dat ding' op m'n stuur niet geplaatst heb. Afstappen, en ik haal 'dat voorwerp' uit m'n tas en monteer die op het stuur van m'n e-bike.

Zo'n e-bike heeft reuze voordelen. Vooral in een stad als Arnhem, die, net als Rome, wel op meer dan zeven heuvels is gebouwd. Het is veel klimmen en met zo'n e-bike is dat wel op te brengen. Halverwege naar m'n bestemming zijn er wegwerkzaamheden en wordt het fietsverkeer omgeleid. Ook dat lukt. Maar nu moet ik wel flink bij trappen omdat enkele weggetjes wel heel steil zijn.

Onderweg naar huis overweeg ik, of ik nog even bij de buurtsuper, de Coöp, langs zal gaan om geld te pinnen, theezakjes en een half brood te halen. Ik ben best wel moe, maar ik doe het toch maar. Ik haal twee honderd euro uit de automaat; terwijl ik eigenlijk drie honderd euro had willen pinnen. Ik moet nog zeven honderd meter afleggen om thuis te komen. Het kleine winkelcentrum van Alteveer-Cranefelt ligt eigenlijk best wel aan een drukke weg.

Bij het wegrijden, houd ik het gekochte broodje in m'n rechterhand omdat die anders geplet zou worden wanneer ik die in m'n tas zou stoppen. Ondanks alle aangelegde zebra's is de weg die ik moet oversteken, toch wel een lastige weg. De weg bestaat uit vier rijstroken. De binnen- en buitenweg zijn rijstroken bedoeld voor de bewoners aan de zijkanten van de weg. Bij het oversteken kijk je eerst naar links of er verkeer aankomt. Tijdens m'n verkeersobservatie en het losse broodje in m'n ene hand, had ik blijkbaar een onhandige manoeuvre gemaakt, en, was ik van m'n fiets gerold. Gelukkig kon ik m'n val breken, maar, ik zat wel op de grond. Een wegwerker met een helm kwam aangehold en bood hulp aan.
Inmiddels kwam ik al weer overeind. "Niks aan de hand; dank-je-wel. Aardig van u,
maar het gaat wel weer". En, weg was ik, met m'n e-bike.
Tijdens die laatste paar honderd meter overwoog ik nog, zal ik dit nou wel, dan niet aan m'n vrouw vertellen. Ik zie wel.

Thuisgekomen, vertelde m'n echtgenote, dat zij ook geld had gepind en een pakje thee had gekocht. Ik had me de moeite kunnen besparen, echter, goed bedoeld. Ze gaf me als tip, bij die drukke overgang er maar een regel van maken, deze niet fietsend over te steken. Gewoon, met je fiets aan de hand kom je er ook wel. Soms ben ik wel es eigenwijs, maar nu denk ik dat ze gelijk heeft. Het was overigens, de eerste keer, sinds twintig jaar, dat ik van m'n fiets ben gevallen. En... gelukkig, ik had me niet bezeerd.