Respect voor m'n groeiende vriendenkring....

Soms krijg ik heel spitse reacties op een blog. Dan vind ik het leuk even te reageren.
Maar, als blogger, lukt dat dikwijls niet op de zelf ingebrachte blog. Meestal kun je altijd nog op iemands visakte terecht.
Ik vind het wel zo leuk om een mail altijd persoonlijk te adresseren. Gedurende de ruim tien jaren dat ik lid ben van ff ben ik drie-en-dertig vrienden rijker geworden. Het lastige is dat ik in de loop der jaren, de meeste échte namen kwijt raak.
Dan ga ik een tijdlang scrollen of ik nog terug kan vallen op flessenpost, een mail in de achterliggende tien jaren. De eerste mails dateren van mei 2009.

Vijf, hooguit tien procent van de mensen van toen, zwemmen hier nog rond. En het lukt me niet om altijd, bij een mailwisseling, de werkelijke naam nog te traceren.
Elke week breng ik toch gauw enkele uren door achter m'n laptop met funky fish.
In de achterliggende jaren heb ik zo'n 4400 mails verzonden en ruim 3700 mails terug ontvangen. Ik ervaar een dankbaar gevoel voor zoveel toegestuurd vertrouwen.

Nog even op m'n ff-vriendenkring van drie-en-dertig personen terug te komen. Mijn echtgenote en ik wonen nu ruim een half jaar in Arnhem en bezoeken een dynamische evangelische gemeente in noordelijk Arnhem. Naast zondag vinden ook door de week allerhande bijeenkomsten plaats. Of het nou de huiskring of het maandelijkse mannenontbijt of het gezamenlijke diner van vrijdagavond is, altijd neem ik m'n agenda mee. Driftig noteer ik steeds bij herhaling de namen van de bezoekers. Ik maak er een sport van om zoveel mogelijk mensen te leren kennen. Ik merk dat het merendeel het op prijs stelt, wanneer je echte belangstelling toont.
Los van de drie-en-dertig virtuele vrienden van ff, is het bij de kerk gemakkelijker om de mensen life te ontmoeten. Hier in Arnhem is mijn 'vriendenkring' met zo'n dertig personen gegroeid.

Steeds zit ik te stoeien om "namen" in m'n geheugen op te slaan. Ik schaam me er niet voor om dikwijls te vragen: "Hoe was je naam ook al weer?"

In de christelijke boekhandel waar ik wekelijks mee help, leer ik ook weer een hele groep van medewerksters kennen. Mijn echtgenote en ik leren nu ook verschillende mensen kennen in de nieuwe woonomgeving. Al met al, het leven voor ons blijft boeiend. Ik hoop vurig dat m'n hart groot genoeg blijft voor de groeiende vriendenkring.